1- വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലെ മനുഷ്യസ്പർശം

 വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലെ മനുഷ്യസ്പർശം: സ്ഥലകാല ബന്ധിതമായ പരിമിതികളുടെ ഉദാഹരണങ്ങൾ

വിവിധ മതങ്ങൾ ദൈവീകമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിക്കുമ്പോൾ, അവയിൽ ദൈവികമായ വെളിപ്പെടുത്തലുകളേക്കാൾ അതാത് കാലഘട്ടത്തിലെ മനുഷ്യരുടെ അറിവിൻറെയും അനുഭവത്തിൻറെയും പരിമിതികൾ വ്യക്തമായി കാണാൻ സാധിക്കും. പ്രകൃത്യാതീതമായ ഒരറിവ് ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്ന് വാദിക്കുമ്പോൾ പോലും, അവയിലെ ഉള്ളടക്കം അന്നത്തെ മനുഷ്യസമൂഹത്തിന് പരിചിതമായിരുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ ഒതുങ്ങിനിൽക്കുന്നു എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഇതിന് ധാരാളം ഉദാഹരണങ്ങൾ നമുക്ക് പരിശോധിക്കാം:

1. ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ പരിമിതികൾ:

 * ഏഷ്യൻ മതഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ യൂറോപ്പിന്റെയോ അമേരിക്കയുടെയോ ഭൂപ്രകൃതിയെക്കുറിച്ചോ അവിടുത്തെ സസ്യജാലങ്ങളെക്കുറിച്ചോ പരാമർശങ്ങളില്ല. ഹിമാലയത്തെക്കുറിച്ചും ഗംഗാനദിയെക്കുറിച്ചുമുള്ള വർണ്ണനകൾ കാണുമ്പോൾ, ആമസോൺ മഴക്കാടുകളോ റോക്കി പർവതനിരകളോ അവിടെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം, ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ രചിക്കപ്പെട്ട കാലഘട്ടത്തിലെ മനുഷ്യർക്ക് ഈ പ്രദേശങ്ങളെക്കുറിച്ച് അറിവുണ്ടായിരുന്നില്ല.

 * ഒരു ഉദാഹരണം നോക്കുക: ഒരു പുരാതന മെസൊപ്പൊട്ടേമിയൻ ഗ്രന്ഥത്തിൽ സിംഹത്തെക്കുറിച്ചും ഈന്തപ്പനയെക്കുറിച്ചുമുള്ള വർണ്ണനകൾ സാധാരണമാണ്. എന്നാൽ, അതേ ഗ്രന്ഥത്തിൽ ഓസ്‌ട്രേലിയയിലെ കംഗാരുവിനെക്കുറിച്ചോ ന്യൂസിലാൻഡിലെ കിവി പക്ഷിയെക്കുറിച്ചോ ഒരു പരാമർശം പോലും കാണില്ല. കാരണം, ഈ ജീവികളെക്കുറിച്ച് അന്നത്തെ മെസൊപ്പൊട്ടേമിയക്കാർക്ക് അറിവുണ്ടായിരുന്നില്ല. ദൈവികമായ ഒരറിവാണ് ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ ഉറവിടമെങ്കിൽ, ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ ഈ പരിമിതി ഉണ്ടാകുമായിരുന്നോ?

2. ജന്തുജാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പരിമിതികൾ:

 * ബൈബിളിൽ ഒട്ടകത്തെക്കുറിച്ചും കഴുതയെക്കുറിച്ചുമുള്ള പരാമർശങ്ങൾ ധാരാളമായി കാണാം. എന്നാൽ, അതേ ഗ്രന്ഥത്തിൽ അമേരിക്കൻ ഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ലാമയെക്കുറിച്ചോ അൽപ്പാക്കയെക്കുറിച്ചോ യാതൊരു സൂചനയുമില്ല. കാരണം, ബൈബിൾ രചിക്കപ്പെട്ട കാലത്ത് ഈ മൃഗങ്ങളെക്കുറിച്ച് മിഡിൽ ഈസ്റ്റിലെ ജനങ്ങൾക്ക് അറിവുണ്ടായിരുന്നില്ല.

 * ഹിന്ദു പുരാണങ്ങളിൽ ആനയെയും കുതിരയെയും പോലുള്ള മൃഗങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറയുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ, അന്റാർട്ടിക്കയിലെ പെൻഗ്വിനുകളോ ആർട്ടിക് പ്രദേശങ്ങളിലെ ധ്രുവക്കരടികളോ ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം, ഈ പ്രദേശങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവിടുത്തെ ജീവികളെക്കുറിച്ചും അന്നത്തെ ഭാരതീയർക്ക് അറിവുണ്ടായിരുന്നില്ല. ദൈവികമായ ജ്ഞാനത്തിന്റെ ഉറവിടമായിരുന്നു ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങളെങ്കിൽ, ലോകത്തിലെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവയിൽ പരാമർശങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ലേ?

3. സാങ്കേതികവിദ്യയെക്കുറിച്ചുള്ള നിശ്ശബ്ദത:

 * ഖുറാനിൽ അന്നത്തെ യാത്രാമാർഗ്ഗമായിരുന്ന ഒട്ടകത്തെക്കുറിച്ചും കപ്പലിനെക്കുറിച്ചുമുള്ള പരാമർശങ്ങളുണ്ട്. എന്നാൽ, ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ പ്രധാന കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളായ വിമാനം, തീവണ്ടി, ഓട്ടോമൊബൈൽ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ഒരു സൂചന പോലും അതിലില്ല. കാരണം, ഖുറാൻ അവതരിച്ച കാലഘട്ടത്തിൽ ഈ സാങ്കേതികവിദ്യകൾ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. സർവ്വജ്ഞാനിയായ ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള വെളിപാടാണ് ഈ ഗ്രന്ഥമെങ്കിൽ, ഭാവിയിൽ മനുഷ്യജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിക്കാൻ പോകുന്ന ഈ കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളെക്കുറിച്ച് എന്തുകൊണ്ട് പരാമർശങ്ങളില്ല?

 * ബൈബിളിലോ മറ്റ് പുരാതന ഗ്രന്ഥങ്ങളിലോ ടെലിഫോൺ, ഇന്റർനെറ്റ്, കമ്പ്യൂട്ടർ തുടങ്ങിയ ആധുനിക ആശയവിനിമയ സംവിധാനങ്ങളെക്കുറിച്ച് യാതൊരു സൂചനയുമില്ല. കാരണം, ഈ സാങ്കേതികവിദ്യകൾ ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ രചിക്കപ്പെട്ട കാലത്ത് മനുഷ്യന് അജ്ഞാതമായിരുന്നു.

4. ശാസ്ത്രീയമായ പരിമിതികൾ:

 * പല പുരാതന ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും ഭൂമിയാണ് പ്രപഞ്ചത്തിൻറെ കേന്ദ്രം എന്ന തെറ്റായ ധാരണ നിലനിന്നിരുന്നു. സൂര്യനും നക്ഷത്രങ്ങളും ഭൂമിയെ ചുറ്റുന്നു എന്നാണ് പല മതഗ്രന്ഥങ്ങളിലും വിവരിക്കുന്നത്. ഗലീലിയോയും കോപ്പർനിക്കസും പിന്നീട് ഈ വാദം തെറ്റാണെന്ന് സ്ഥാപിച്ചു. ദൈവികമായ ഒരറിവാണ് ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതെങ്കിൽ, ഇങ്ങനെയുള്ള അടിസ്ഥാനപരമായ ശാസ്ത്രീയ തെറ്റുകൾ എങ്ങനെ കടന്നുകൂടി?

 * രോഗങ്ങളുടെ കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് പല പുരാതന ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും അശാസ്ത്രീയമായ വിശദീകരണങ്ങൾ നൽകുന്നു. ദുഷ്ടാത്മാക്കളോ ദൈവകോപമോ ആണ് രോഗങ്ങൾക്ക് കാരണമെന്ന് പലയിടത്തും പറയുന്നു. പിന്നീട് ശാസ്ത്രം രോഗങ്ങൾക്ക് പിന്നിലെ യഥാർത്ഥ കാരണങ്ങൾ - ബാക്ടീരിയ, വൈറസ് തുടങ്ങിയ സൂക്ഷ്മാണുക്കൾ - കണ്ടെത്തി. ദൈവികമായ ജ്ഞാനത്തിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചതാണെങ്കിൽ, ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ രോഗങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ശരിയായ ശാസ്ത്രീയ വിവരങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ലേ?

5. ചരിത്രപരമായ പരിമിതികൾ:

 * ഒരു പ്രത്യേക പ്രദേശത്തിൻറെയോ സംസ്കാരത്തിൻറെയോ ചരിത്രമാണ് പല മതഗ്രന്ഥങ്ങളിലും പ്രധാനമായും പ്രതിപാദിക്കുന്നത്. മറ്റ് സംസ്കാരങ്ങളെക്കുറിച്ചോ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലെ ചരിത്ര സംഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചോ അവയിൽ പരാമർശങ്ങൾ കുറവായിരിക്കും. കാരണം, ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ രചിക്കപ്പെട്ടവരുടെ ചരിത്രപരമായ അറിവ് പരിമിതമായിരുന്നു.

 * പുരാവസ്തു ഗവേഷണങ്ങളിലൂടെ കണ്ടെത്തിയ ദിനോസറുകളെക്കുറിച്ചോ മറ്റ് പുരാതന ജീവികളെക്കുറിച്ചോ ഒരു മതഗ്രന്ഥത്തിലും പരാമർശമില്ല. കാരണം, ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ രചിക്കപ്പെട്ട കാലത്ത് ഇത്തരം ജീവികളെക്കുറിച്ച് മനുഷ്യന് അറിവുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഈ ഉദാഹരണങ്ങളെല്ലാം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ അവ രചിക്കപ്പെട്ട കാലഘട്ടത്തിലെ മനുഷ്യരുടെ അറിവിൻറെയും അനുഭവത്തിൻറെയും പരിമിതികൾക്കുള്ളിൽ ഒതുങ്ങിനിൽക്കുന്നു എന്നാണ്. ദൈവികമായ ഒരറിവാണ് ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ ഉറവിടമെങ്കിൽ, സ്ഥലകാലപരമായ ഈ പരിമിതികളെ അവ മറികടക്കേണ്ടതായിരുന്നു. ഭാവിയിലെ കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളെക്കുറിച്ചും ലോകത്തിൻറെ വിദൂര ഭാഗങ്ങളെക്കുറിച്ചുമുള്ള സൂചനകൾ അവയിൽ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു. എന്നാൽ, അങ്ങനെയൊന്നും കാണാത്തതുകൊണ്ട് തന്നെ, ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ മനുഷ്യസൃഷ്ടികളാണെന്ന വാദം കൂടുതൽ ശക്തമാകുന്നു.