26- ചിന്തയുടെയും സംസാരത്തിൻ്റെയും വളർച്ച

 ചിന്തയുടെയും സംസാരത്തിൻ്റെയും വളർച്ച: സഹസ്രാബ്ദങ്ങളുടെ കഥ

മനുഷ്യൻ്റെ അറിവിൻ്റെയും ആശയവിനിമയത്തിൻ്റെയും വളർച്ച എന്നത് ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവമല്ല, മറിച്ച് ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളിലൂടെയുള്ള ഒരു പടിപടിയായുള്ള പരിണാമമാണ്. ഹോമോസാപ്പിയൻസ് ആഫ്രിക്കയിൽ ഏകദേശം 3 ലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഉയർന്നുവന്നെങ്കിലും, ഇന്നുകാണുന്ന രീതിയിലുള്ള ചിന്താശേഷിയും ആശയവിനിമയത്തിനുള്ള കഴിവും നേടാൻ ഏകദേശം 2 ലക്ഷം വർഷങ്ങളെടുത്തു എന്നാണ് ഗവേഷണങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഏകദേശം 50,000 വർഷം മുതൽ 10,000 വർഷം വരെയുള്ള ഈ കാലഘട്ടത്തെ 'വിജ്ഞാന വികസന ഘട്ടം' എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാം.

ഈ കാലഘട്ടത്തിലെ മനുഷ്യൻ ചെറിയ കൂട്ടങ്ങളായി ജീവിച്ചു. ആശയവിനിമയത്തിന് അവർ പ്രധാനമായും ആശ്രയിച്ചത് ആംഗ്യങ്ങളെയും വിവിധതരം ശബ്ദങ്ങളെയും ലളിതമായ വാക്കുകളെയുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു കാട്ടിൽ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ കൂട്ടത്തിലെ ഒരാൾ പുലിയെ കണ്ടാൽ, "പുലി! ഓടി രക്ഷപ്പെടുക!" എന്ന ലളിതമായ ഒരു ശബ്ദത്തിലൂടെ മറ്റുള്ളവർക്ക് അപകട സൂചന നൽകി. അതുപോലെ, മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോൾ കുത്തനെയുള്ള ഒരു പാറക്കെട്ട് കണ്ടാൽ, "അപകടം! താഴേക്ക് പോകരുത്!" എന്ന മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി. ഇങ്ങനെയുള്ള പ്രാകൃതമായ ആശയവിനിമയ രീതികളാണ് ആദ്യകാല മനുഷ്യരെ അപകടങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാനും ഒരുമിച്ച് അതിജീവിക്കാനും സഹായിച്ചത്. കാലക്രമേണ ഈ സഹകരണ മനോഭാവം അവരെ ഭൂമിയുടെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് വ്യാപിക്കാനും ഒടുവിൽ അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാനും സഹായിച്ചു.

ഏകദേശം 2.6 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപാണ് മനുഷ്യൻ ശിലായുഗത്തിലെ ആയുധങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്. ഇത് പാലിയോലിത്തിക് യുഗത്തിൻ്റെ തുടക്കമായിരുന്നു. പിന്നീട്, ഏകദേശം 10,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് കൃഷി വ്യാപകമായതോടെ മനുഷ്യൻ സ്ഥിരമായ വാസസ്ഥലങ്ങളിൽ താമസമുറപ്പിച്ചു. ഇത് സാമൂഹിക ജീവിതത്തിലും അറിവിൻ്റെ കൈമാറ്റത്തിലും വലിയ മാറ്റങ്ങൾക്ക് വഴിയൊരുക്കി.

മനുഷ്യൻ്റെ വൈജ്ഞാനികമായ വളർച്ച കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമായ സാമൂഹിക ഘടനകളിലേക്ക് അവരെ നയിച്ചു. ഏകദേശം 5,000-6,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് (ചെമ്പ് യുഗം) ലോഹങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ഉപകരണങ്ങളും ആയുധങ്ങളും കണ്ടുപിടിച്ചത് സുരക്ഷയുടെ കാര്യത്തിൽ ഒരു വലിയ മുന്നേറ്റമായിരുന്നു. അതിനുശേഷം, ഏകദേശം 5,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് സുമേറിയൻ നാഗരികതയിൽ എഴുത്ത് കണ്ടുപിടിച്ചതോടെ അറിവിൻ്റെയും വിശ്വാസങ്ങളുടെയും ലോകം പുതിയൊരു തലത്തിലേക്ക് ഉയർന്നു. കഥകളും പുരാണങ്ങളും ഇതിഹാസങ്ങളും എഴുതി സൂക്ഷിക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെ, വിശ്വാസത്തിൻ്റെയും ആത്മീയതയുടെയും ആദ്യകാല രൂപങ്ങൾക്ക് അടിത്തറയിട്ടു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഗിൽഗമെഷിൻ്റെ ഇതിഹാസം അന്നത്തെ സാമൂഹിക ചിന്തകളെയും വിശ്വാസങ്ങളെയുംക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു നേർക്കാഴ്ച നൽകുന്നു.

മനുഷ്യൻ്റെ അറിവിൻ്റെ ഈ വളർച്ച 'ദ്വന്ദ യാഥാർത്ഥ്യം' എന്ന ഒരു ദാർശനിക ആശയത്തിലേക്ക് നയിച്ചു. ഈ ആശയം പറയുന്നത് രണ്ട് തരത്തിലുള്ള യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ ഉണ്ട് എന്നാണ്. ഒന്ന്, നമുക്ക് കാണാനും സ്പർശിക്കാനും അനുഭവിക്കാനും കഴിയുന്ന വസ്തുനിഷ്ഠമായ യാഥാർത്ഥ്യം - നദികൾ, വനങ്ങൾ, മൃഗങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം ഇതിൽപ്പെടുന്നു. മറ്റൊന്ന്, നമുക്ക് നേരിട്ട് കാണാൻ കഴിയാത്തതും എന്നാൽ സാമൂഹികമായി നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടതുമായ സാങ്കൽപ്പിക യാഥാർത്ഥ്യം - ദൈവം, രാഷ്ട്രങ്ങൾ, കോർപ്പറേഷനുകൾ തുടങ്ങിയ ആശയങ്ങൾ ഇതിനുദാഹരണങ്ങളാണ്. കാലക്രമേണ, ഈ സാങ്കൽപ്പിക യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾക്ക് വലിയ സ്വാധീനം ലഭിച്ചു. പലപ്പോഴും നമ്മുടെ വസ്തുനിഷ്ഠമായ ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണകളെയും ഇടപെടലുകളെയും പോലും ഈ സാങ്കൽപ്പിക ലോകം സ്വാധീനിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു രാജ്യം എന്ന ആശയം ഒരു കൂട്ടം ആളുകളുടെ ഒരുമിച്ചുള്ള വിശ്വാസത്തിൽ നിന്ന് ഉടലെടുത്തതാണ്. ഈ വിശ്വാസം നിയമങ്ങൾ, അതിർത്തികൾ, ഭരണകൂടം എന്നിവയ്ക്ക് രൂപം നൽകുന്നു, ഇത് ഒടുവിൽ ആ രാജ്യത്തിലെ ആളുകളുടെ ജീവിതത്തെയും ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകളെയും സ്വാധീനിക്കുന്നു.

വിശ്വാസത്തിനും ആത്മീയതയ്ക്കും മനുഷ്യ മനഃശാസ്ത്രത്തിൽ ആഴത്തിലുള്ള വേരുകളുണ്ടെങ്കിലും, ശാസ്ത്രീയ പുരോഗതി നൽകുന്ന സുരക്ഷയും സ്ഥിരതയും അവയെ സ്വാധീനിക്കുന്നുണ്ട്. ആധുനിക കാലത്ത്, പലപ്പോഴും വിശ്വാസം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നത് ശാസ്ത്രീയ അറിവിൻ്റെ അടിത്തറയിലാണ്. പ്രകൃതിയുടെ മേലുള്ള മനുഷ്യൻ്റെ നിയന്ത്രണവും സുരക്ഷിതത്വവും വർദ്ധിപ്പിച്ച ശാസ്ത്രീയ നേട്ടങ്ങൾ, പലപ്പോഴും വിശ്വാസപരമായ കാര്യങ്ങളെ പുതിയ രീതിയിൽ സമീപിക്കാൻ মানুষকে പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, പണ്ട് പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങളെ ദൈവകോപമായി കണ്ടിരുന്ന ഒരു സമൂഹം, ഇന്ന് അവയുടെ ശാസ്ത്രീയ കാരണങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുകയും പ്രതിരോധ മാർഗ്ഗങ്ങൾ കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, മനുഷ്യൻ്റെ മാനസികമായ ആവശ്യങ്ങൾക്കും ആശ്വാസത്തിനും വിശ്വാസം ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കുന്നു.

അങ്ങനെ, ആദ്യകാല മനുഷ്യൻ്റെ ലളിതമായ അപകട സൂചനകളിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി, സങ്കീർണ്ണമായ സാമൂഹിക ഘടനകളും സാങ്കൽപ്പിക യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളും രൂപപ്പെടുന്നതുവരെയുള്ള മനുഷ്യൻ്റെ അറിവിൻ്റെയും ആശയവിനിമയത്തിൻ്റെയും പരിണാമം ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളിലൂടെയുള്ള ഒരു നീണ്ട യാത്രയാണ്. വിശ്വാസം, ശാസ്ത്രം, വസ്തുനിഷ്ഠ യാഥാർത്ഥ്യം എന്നിവയുടെ സങ്കീർണ്ണമായ ഇടപെടലിലൂടെയാണ് മനുഷ്യൻ്റെ വളർച്ചയും വികാസവും സാധ്യമായത്. ഈ യാത്ര ഇന്നും തുടരുന്നു, പുതിയ അറിവുകളും ആശയവിനിമയ രീതികളും മനുഷ്യരാശിയുടെ ഭാവിയെ കൂടുതൽ സമ്പന്നമാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.