നമ്മൾ താമസിക്കുന്ന വീടുകൾ, ആരാധിക്കുന്ന ക്ഷേത്രങ്ങൾ, ജോലി ചെയ്യുന്ന ഓഫീസുകൾ - ഇവയെല്ലാം രൂപകൽപ്പന ചെയ്യുന്നതിനും നിർമ്മിക്കുന്നതിനും ഒരു കലയും ശാസ്ത്രവുമുണ്ട്, അതാണ് വാസ്തുവിദ്യ. ഒരു നല്ല കെട്ടിടം വെറും ഇഷ്ടികയും സിമന്റും ചേർത്തൊരുക്കിയ കൂമ്പാരം മാത്രമല്ല; അതിന് സാങ്കേതികമായ കൃത്യതയും, കാണാൻ ഭംഗിയുമുണ്ടായിരിക്കണം, ഉപയോഗിക്കുന്ന വസ്തുക്കളെക്കുറിച്ച് അറിവുണ്ടായിരിക്കണം, എങ്ങനെ പണിയണം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ധാരണയുണ്ടായിരിക്കണം, ഓരോ സ്ഥലവും എങ്ങനെ ബന്ധിപ്പിക്കണം എന്നതിനെക്കുറിച്ചും ഒരു കാഴ്ചപ്പാടുണ്ടായിരിക്കണം. ഒരു ശിൽപ്പി കല്ലിൽ ഒരു രൂപം കൊത്തിയെടുക്കുന്നതുപോലെ, ഒരു വാസ്തുവിദഗ്ധൻ സ്ഥലത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നു.
ഇനി നമുക്ക് നമ്മുടെ പഴയ കാലത്തേക്ക് ഒന്നു തിരിഞ്ഞുനോക്കാം. പണ്ട് കാലത്ത് വീടുകളും ക്ഷേത്രങ്ങളും ആരാണ് പണിതിരുന്നത്? വിദഗ്ദ്ധരായ തച്ചൻമാരും, കല്ലുപണിക്കാരും, മറ്റു കരകൗശല വിദഗ്ദ്ധരുമായിരുന്നു ഇതിന് പിന്നിൽ. അന്നത്തെ കാലത്ത് എൻജിനീയർമാരോ ആർക്കിടെക്റ്റുകളോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ, അവർക്ക് തലമുറകളിലൂടെ കൈമാറിവന്ന നിർമ്മാണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു സാധാരണക്കാരൻ വീടുപണിയുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, ഒരു തച്ചൻ എവിടെ തൂണുകൾ സ്ഥാപിക്കണം, എങ്ങനെ മേൽക്കൂര ഉറപ്പിക്കണം, വാതിലുകളും ജനലുകളും എവിടെ വെക്കണം എന്നതിനെക്കുറിച്ചൊക്കെ വ്യക്തമായ ധാരണയുള്ള ഒരാളായിരുന്നു. പലപ്പോഴും ശൂദ്ര സമുദായത്തിൽപ്പെട്ട ഈ തൊഴിലാളികൾ അവരുടെ കഠിനാധ്വാനത്തിലൂടെയും വൈദഗ്ധ്യത്തിലൂടെയുമാണ് മനോഹരമായ കെട്ടിടങ്ങൾ നമുക്ക് സമ്മാനിച്ചത്. ഉദാഹരണത്തിന്, പഴയ തറവാടുകളിലെ മരപ്പണികൾ, ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ കൽ കൊത്തുപണികൾ എന്നിവയെല്ലാം അവരുടെ കരവിരുതിന്റെ മകുടോദാഹരണങ്ങളാണ്.
എന്നാൽ, കാലം മാറിയപ്പോൾ വാസ്തുവിദ്യയിൽ മറ്റൊരു വിഭാഗം കൂടി കടന്നുവന്നു - ബ്രാഹ്മണർ. അന്നത്തെ സമൂഹത്തിൽ അവർക്ക് വലിയ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്നു. അവർ നിർമ്മാണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവിനെ അവരുടെ ആചാരങ്ങളുമായും വിശ്വാസങ്ങളുമായും കൂട്ടിച്ചേർക്കാൻ തുടങ്ങി. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു ക്ഷേത്രം എവിടെ സ്ഥാപിക്കണം, അതിന്റെ ദിക്ക് എങ്ങനെയായിരിക്കണം, ഓരോ ദൈവവിഗ്രഹവും എവിടെ പ്രതിഷ്ഠിക്കണം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങളിൽ മതപരമായ ചിന്തകൾ കടന്നുവന്നു. ശാസ്ത്രീയമായ അടിത്തറയില്ലാത്ത പല പുരാണകഥകളും അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും ഇതിലേക്ക് കൂട്ടിച്ചേർക്കപ്പെട്ടു. കിഴക്ക് ദിക്ക് ഐശ്വര്യത്തിന് നല്ലതാണ്, തെക്ക് ദോഷകരമാണ് എന്നൊക്കെയുള്ള വിശ്വാസങ്ങൾ ഉടലെടുത്തത് ഇങ്ങനെയാണ്. ഇങ്ങനെ ശാസ്ത്രവും, കെട്ടുകഥകളും, അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും ചേർന്നൊരു പുതിയ ശാഖ രൂപം കൊണ്ടു, അതാണ് വാസ്തു ശാസ്ത്രം. ഇത് കെട്ടിടങ്ങളെ പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഊർജ്ജങ്ങളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കാനും, ഭാഗ്യം കൊണ്ടുവരാനും, ദോഷങ്ങൾ ഒഴിവാക്കാനും ഉള്ള വഴികൾ പറഞ്ഞുതരുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, വീട്ടുമുറ്റത്ത് ഒരു പ്രത്യേക ചെടി വെച്ചാൽ സാമ്പത്തിക അഭിവൃദ്ധി ഉണ്ടാകും, ഒരു പ്രത്യേക നിറം പൂശിയാൽ വീട്ടിൽ സന്തോഷമുണ്ടാകും എന്നൊക്കെയുള്ള വിശ്വാസങ്ങൾ ഇതിൻ്റെ ഭാഗമാണ്.
ഇവിടെ നമ്മൾ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട ഒരു പ്രധാന കാര്യമുണ്ട്. ആദ്യമുണ്ടായിരുന്ന വാസ്തു വിദ്യ എന്നത് കെട്ടിടം എങ്ങനെ ഉറപ്പോടെയും ഭംഗിയോടെയും ഉപയോഗപ്രദമായും പണിയാം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവായിരുന്നു. എന്നാൽ പിന്നീട് വന്ന വാസ്തു ശാസ്ത്രം ഇതിലേക്ക് അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും ആചാരങ്ങളും കൂട്ടിച്ചേർത്തു. ഒരു നല്ല വീടിന് വെളിച്ചവും കാറ്റും കടന്നുവരണം, ഓരോ മുറിയും എവിടെയായിരിക്കണം എന്നൊക്കെയുള്ള പ്രായോഗികമായ കാര്യങ്ങളാണ് വാസ്തു വിദ്യ പ്രധാനമായും ചർച്ച ചെയ്തത്. എന്നാൽ വാസ്തു ശാസ്ത്രം, കിഴക്ക് ദിക്ക് നോക്കിയുള്ള വാതിൽ വെച്ചാൽ വീട്ടിൽ ഐശ്വര്യം വരും, തെക്ക് ദിക്ക് ദോഷകരമാണ് എന്നൊക്കെയുള്ള കാര്യങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകുന്നു.
അതുകൊണ്ട്, വാസ്തു വിദ്യയും വാസ്തു ശാസ്ത്രവും തമ്മിൽ വലിയ അന്തരമുണ്ട് എന്ന് നമ്മൾ മനസ്സിലാക്കണം. വാസ്തു വിദ്യ എന്നത് തലമുറകളായി കൈമാറിവന്ന നിർമ്മാണ വൈദഗ്ധ്യമാണ്. എന്നാൽ വാസ്തു ശാസ്ത്രം എന്നത് കാലക്രമേണ അതിലേക്ക് കൂട്ടിച്ചേർക്കപ്പെട്ട വിശ്വാസങ്ങളും ആചാരങ്ങളുമാണ്. ഈ വ്യത്യാസം മനസ്സിലാക്കുന്നതിലൂടെ, ഈ പുരാതന വാസ്തുവിദ്യയുടെ യഥാർത്ഥത്തിലുള്ള പ്രാധാന്യവും, ഇന്നത്തെ കാലത്തും അതിന് എത്രത്തോളം പ്രസക്തിയുണ്ടെന്നും നമുക്ക് വിലയിരുത്താനാകും. ഒരു കെട്ടിടം രൂപകൽപ്പന ചെയ്യുമ്പോൾ സൗകര്യവും ഉപയോഗക്ഷമതയും പ്രധാനമാണോ, അതോ അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകണമോ എന്ന് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് നമ്മളാണ്.
No comments:
Post a Comment