നൂറ്റാണ്ടുകളായി മനുഷ്യൻ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി അത്ഭുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. സൂര്യനും ചന്ദ്രനും നക്ഷത്രങ്ങളും എങ്ങനെ കറങ്ങുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് അവർ സ്വന്തമായ ധാരണകൾ രൂപീകരിച്ചു. പണ്ട്, ആളുകൾ വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് ഭൂമിയാണ് ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെയെല്ലാം നടുവിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് എന്നാണ്. നമ്മുടെ ചുറ്റുമുള്ളതെല്ലാം - സൂര്യൻ, ചന്ദ്രൻ, നക്ഷത്രങ്ങൾ - ഭൂമിയെ വലം വെക്കുന്നു എന്ന് അവർ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു. ഈ ചിന്താഗതിക്ക് ഭൂകേന്ദ്രീകൃത സിദ്ധാന്തം (Geocentric Theory) എന്നാണ് പേര്. ഉദാഹരണത്തിന്, പുരാതന ഗ്രീക്കുകാർ വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് ഭൂമി ഒരു പരന്ന തളിക പോലെയാണെന്നും അതിനു മുകളിൽ ഒരു ഗ്ലാസ് താഴികക്കുടം പോലെ ആകാശമുണ്ടെന്നും അതിലാണ് നക്ഷത്രങ്ങളെല്ലാം പതിച്ചിരിക്കുന്നതെന്നുമാണ്. ഈജിപ്തുകാർ വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് സൂര്യൻ ഒരു ദൈവമാണെന്നും കിഴക്ക് ഉദിച്ച് പടിഞ്ഞാറ് അസ്തമിക്കുന്നത് ഭൂമിയെ വലം വെക്കുന്നതിനാലാണെന്നുമാണ്.
എന്നാൽ, ചില ധീരരായ ചിന്തകർ ഈ പൊതുധാരണയെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അരിസ്റ്റാർക്കസ് എന്ന ഗ്രീക്ക് തത്ത്വചിന്തകൻ ഏകദേശം 2300 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഒരു വിപ്ലവകരമായ ആശയം മുന്നോട്ടുവെച്ചു. ഭൂമിയല്ല, സൂര്യനാണ് നമ്മുടെ സൗരയൂഥത്തിന്റെ കേന്ദ്രം! ഭൂമിയും മറ്റ് ഗ്രഹങ്ങളും സൂര്യനെയാണ് ചുറ്റുന്നത് എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാദം. ഇതിനെ സൂര്യകേന്ദ്രീകൃത സിദ്ധാന്തം (Heliocentric Theory) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. പക്ഷേ, അക്കാലത്ത് അധികമാരും ഈ ആശയം കാര്യമായി എടുത്തില്ല. ഭൂരിഭാഗം ആളുകളും നൂറ്റാണ്ടുകളോളം ഭൂമി കേന്ദ്രമാണെന്ന വിശ്വാസത്തിൽത്തന്നെ ഉറച്ചുനിന്നു.
പിന്നീടാണ് നിക്കോളാസ് കോപ്പർനിക്കസ് എന്ന പോളിഷ് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞൻ 1543-ൽ ഈ ആശയം വീണ്ടും ശക്തമായി ഉന്നയിച്ചത്. അദ്ദേഹം ഒരു പുസ്തകം എഴുതി, അതിൽ ഭൂമിയുൾപ്പെടെയുള്ള ഗ്രഹങ്ങളെല്ലാം സൂര്യനെയാണ് വലം വെക്കുന്നത് എന്ന് വിശദീകരിച്ചു. തുടക്കത്തിൽ പലരും കോപ്പർനിക്കസിന്റെ ഈ വാദത്തെ എതിർത്തെങ്കിലും, പതിയെപ്പതിയെ ആളുകൾ ഇതിലെ യുക്തി മനസ്സിലാക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇതൊരു പുതിയ ജ്യോതിശാസ്ത്ര യുഗത്തിന്റെ തുടക്കമായിരുന്നു. നമ്മുടെ പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാട് തന്നെ ഇത് മാറ്റിമറിച്ചു.
17-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഗലീലിയോ ഗലീലിയോ എന്ന ഇറ്റാലിയൻ ശാസ്ത്രജ്ഞൻ ഒരു ടെലിസ്കോപ്പ് നിർമ്മിച്ചതോടെ കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വ്യക്തമായി. അതുവരെ ആരും കാണാത്ത പല കാര്യങ്ങളും ഗലീലിയോ തന്റെ ദൂരദർശിനിയിലൂടെ കണ്ടു. വ്യാഴഗ്രഹത്തിന് നാല് ചെറിയ ഉപഗ്രഹങ്ങളുണ്ട്, അവ വ്യാഴത്തെ വലം വെക്കുന്നു! ഇത് ഭൂമിയെ ചുറ്റുന്ന ഒരു വ്യവസ്ഥയല്ല എന്ന് തെളിയിച്ചു. അതുപോലെ, ശുക്രഗ്രഹത്തിന് ചന്ദ്രനെപ്പോലെ വൃദ്ധിക്ഷയങ്ങൾ (phases) ഉണ്ട്. സൂര്യനെ ചുറ്റുന്നതിനാലാണ് ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് ഗലീലിയോ കണ്ടെത്തി. ഈ കണ്ടെത്തലുകളെല്ലാം കോപ്പർനിക്കസിന്റെ സൂര്യകേന്ദ്രീകൃത സിദ്ധാന്തത്തിന് കൂടുതൽ ബലം നൽകി. അന്നത്തെ പല മതനേതാക്കന്മാരും ഗലീലിയോയുടെ കണ്ടെത്തലുകളെ എതിർക്കുകയും അദ്ദേഹത്തെ ശിക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു എന്നത് മറ്റൊരു കഥ.
സൗരയൂഥത്തെക്കുറിച്ച് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർ കൂടുതൽ പഠിച്ചപ്പോൾ, അവർ അത്ഭുതകരമായ പല കാര്യങ്ങളും കണ്ടെത്തി. 1781-ൽ വില്യം ഹെർഷൽ എന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞൻ യുറാനസ് എന്ന പുതിയ ഗ്രഹത്തെ കണ്ടെത്തി. അതുവരെ ആളുകൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നത് ബുധൻ, ശുക്രൻ, ഭൂമി, ചൊവ്വ, വ്യാഴം, ശനി എന്നീ ആറ് ഗ്രഹങ്ങളെ മാത്രമായിരുന്നു. പിന്നീട്, ഗണിതശാസ്ത്രപരമായ പ്രവചനങ്ങളിലൂടെ 1846-ൽ നെപ്റ്റ്യൂൺ എന്ന ഗ്രഹത്തെയും കണ്ടെത്തി. സൗരയൂഥം നമ്മൾ കരുതിയതിലും വലുതാണെന്ന് ഇത് തെളിയിച്ചു. അതിനുമപ്പുറം, 1930-ൽ പ്ലൂട്ടോയെ കണ്ടെത്തി (ഇപ്പോൾ പ്ലൂട്ടോയെ ഒരു കുള്ളൻ ഗ്രഹമായാണ് കണക്കാക്കുന്നത്). കൂടാതെ, നെപ്റ്റ്യൂണിന്റെ ഭ്രമണപഥത്തിന് പുറത്തുള്ള കൈപ്പർ ബെൽറ്റ് എന്ന മഞ്ഞുമൂടിയ വസ്തുക്കളുടെ ഒരു വലിയ മേഖലയെക്കുറിച്ചും നമ്മൾ അറിഞ്ഞു. ഛിന്നഗ്രഹ വലയം (Asteroid Belt), സീറസ് (Ceres) പോലുള്ള കുള്ളൻ ഗ്രഹങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം സൗരയൂഥത്തിന്റെ ആദ്യകാലത്തെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് വിലപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ നൽകുന്നു. ഇന്ന്, കൈപ്പർ ബെൽറ്റിന് പുറത്ത് ഒമ്പതാമതൊരു ഗ്രഹം ഒളിഞ്ഞുകിടക്കുന്നുണ്ടാകാം എന്ന് ചില ശാസ്ത്രജ്ഞർ സംശയിക്കുന്നു!
സൗരയൂഥത്തിന് പുറത്തുള്ള ഗ്രഹങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നത് പോലും പണ്ട് ഒരു സ്വപ്നം പോലെയായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഇന്ന് ശാസ്ത്രം ഒരുപാട് വളർന്നു. പുതിയ ടെലിസ്കോപ്പുകളും സാങ്കേതികവിദ്യകളും ഉപയോഗിച്ച് ശാസ്ത്രജ്ഞർ 5000-ത്തിലധികം എക്സോപ്ലാനറ്റുകളെ (Exoplanets) കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു! അതായത്, നമ്മുടെ സൂര്യനെപ്പോലെയുള്ള മറ്റ് നക്ഷത്രങ്ങളെ ചുറ്റുന്ന ഗ്രഹങ്ങൾ. നാസയുടെ ഹബിൾ (Hubble) , കെപ്ലർ (Kepler) പോലുള്ള ബഹിരാകാശ ദൂരദർശിനികൾ ഈ കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളിൽ വലിയ പങ്കുവഹിച്ചു. ചില എക്സോപ്ലാനറ്റുകൾ അവയുടെ നക്ഷത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് ജീവന് അനുകൂലമായ അകലത്തിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. അവിടെ ജലം ദ്രാവക രൂപത്തിൽ ഉണ്ടാകാനും, ഒരുപക്ഷേ ജീവൻ പോലും ഉണ്ടാകാനും സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ കരുതുന്നു. ഇത് ഭൂമിക്കപ്പുറത്തും ജീവനുണ്ടോ എന്ന അന്വേഷണത്തിന് പുതിയ പ്രതീക്ഷകൾ നൽകുന്നു.
ടെലിസ്കോപ്പുകളുടെ കണ്ടുപിടുത്ത ചരിത്രം വളരെ കൗതുകകരമാണ്. 1608-ൽ ഹാൻസ് ലിപ്പർഷെ എന്ന ഡച്ച് കണ്ണട നിർമ്മാതാവാണ് ആദ്യത്തെ പ്രായോഗിക ടെലിസ്കോപ്പ് ഉണ്ടാക്കിയത്. പിന്നീട് ഗലീലിയോ സ്വന്തമായി ഒരു ടെലിസ്കോപ്പ് നിർമ്മിക്കുകയും അത് 20 മടങ്ങ് വലുപ്പത്തിൽ ദൃശ്യങ്ങളെ കാണിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇത് കോപ്പർനിക്കസിന്റെ സിദ്ധാന്തത്തിന് തെളിവുകൾ കണ്ടെത്താൻ അദ്ദേഹത്തെ സഹായിച്ചു. 1846-ൽ സിറിയസ് എന്ന നക്ഷത്രത്തിന് ഒരു വെളുത്ത കുള്ളൻ കൂട്ടാളിയുണ്ടെന്ന് (Sirius B) ശാസ്ത്രജ്ഞർ കണ്ടെത്തുന്നത് ടെലിസ്കോപ്പ് നിരീക്ഷണങ്ങളുടെ ഒരു മികച്ച ഉദാഹരണമാണ്. ഇന്ന്, കൂറ്റൻ ടെലിസ്കോപ്പുകൾ ഉപയോഗിച്ച് നമ്മൾ പ്രപഞ്ചത്തെ കൂടുതൽ വ്യക്തമായി പഠിക്കുകയാണ്. പുതിയ കണ്ടെത്തലുകൾ നമ്മളുടെ ധാരണകളെ ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
അവസാനമായി പറയാനുള്ളത്, ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഈ യാത്ര വളരെ ദീർഘവും കൗതുകം നിറഞ്ഞതുമാണ്. ഭൂമി കേന്ദ്രമാണെന്ന തെറ്റായ വിശ്വാസത്തിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി, ഇന്ന് നമ്മൾ സൗരയൂഥത്തിനും അപ്പുറത്തുള്ള ഗ്രഹങ്ങളെക്കുറിച്ച് പഠിക്കുന്നു. ഈ യാത്രയിൽ നിരവധി ശാസ്ത്രജ്ഞർ അവരുടെ ജീവിതം ഉഴിഞ്ഞുവെച്ചു. ഇനിയും എത്രയെത്ര രഹസ്യങ്ങളാണ് ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് നമുക്കറിയില്ല. ഈ അനന്തമായ പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ അന്വേഷണം ഇനിയും തുടരും, പുതിയ കണ്ടെത്തലുകൾ നമ്മെ കാത്തിരിക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment