പരിണാമം: പ്രകൃതിയുടെ മഹാകാവ്യം

പരിണാമം: പ്രകൃതിയുടെ മഹാകാവ്യം 

------------------------------------------------------------------------------

ഭൂമിയിലെ ജീവന്റെ കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളുടെ ചരിത്രം മാറ്റങ്ങളുടേതാണ്. ലളിതമായ ജീവരൂപങ്ങളിൽ നിന്ന് ഇന്ന് നാം കാണുന്ന സങ്കീർണ്ണവും വൈവിധ്യപൂർണ്ണവുമായ ജീവലോകം ഉടലെടുത്ത ആ മഹത്തായ പ്രക്രിയയെയാണ് പരിണാമം (Evolution) എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ഇത് കേവലം ഒരു സിദ്ധാന്തമല്ല, മറിച്ച് ജീവശാസ്ത്രത്തിന്റെ അടിത്തറയാണ്. തലമുറകളായി ജീവജാലങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്ന ജനിതകപരമായ മാറ്റങ്ങളെയാണ് പരിണാമം എന്ന് ലളിതമായി നിർവചിക്കാം. ഈ മാറ്റങ്ങൾ ജീവികളെ അവയുടെ ചുറ്റുപാടുകളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ സഹായിക്കുകയും, അതിജീവനത്തിനും പ്രത്യുത്പാദനത്തിനും കൂടുതൽ സാധ്യത നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. 

പരിണാമം എങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ, അതിന്റെ അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങളും അതിനെ നയിക്കുന്ന പ്രധാന പ്രക്രിയയായ പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണവും (Natural Selection) ആഴത്തിൽ അറിയേണ്ടതുണ്ട്. ഈ ശാസ്ത്രീയ സത്യത്തെ നമുക്ക് ഒരു സാങ്കൽപ്പിക കഥയുടെ സഹായത്തോടെ, ഘട്ടം ഘട്ടമായി മനസ്സിലാക്കാം. 

ഭാഗം 1: വൈവിധ്യം - പരിണാമത്തിന്റെ അസംസ്കൃത വസ്തു 

പരിണാമം എന്ന നാടകം അരങ്ങേറണമെങ്കിൽ അതിന് അഭിനേതാക്കൾ വേണം. ഈ അഭിനേതാക്കളെ സൃഷ്ടിക്കുന്ന അടിസ്ഥാന ഘടകമാണ് വ്യതിയാനം (Variation). ഒരേ വർഗ്ഗത്തിൽപ്പെട്ട (Species) ജീവികൾക്കിടയിൽ പോലും കാണപ്പെടുന്ന എണ്ണമറ്റ വ്യത്യാസങ്ങളാണിത്. ഈ ജനിതക വൈവിധ്യം ഇല്ലെങ്കിൽ പരിണാമം എന്ന പ്രതിഭാസമേ സാധ്യമല്ല. 

എന്താണ് വ്യതിയാനത്തിന് കാരണം? 

 * ഉൽപരിവർത്തനം (Mutation): ജീവികളുടെ ജനിതക കോഡായ ഡി.എൻ.എ (DNA) തലമുറകളിലേക്ക് പകർത്തുമ്പോൾ വളരെ അപൂർവ്വമായി ചില 'അക്ഷരത്തെറ്റുകൾ' സംഭവിക്കാം. യാദൃശ്ചികമായി സംഭവിക്കുന്ന ഈ മാറ്റങ്ങളെയാണ് ഉൽപരിവർത്തനം എന്ന് പറയുന്നത്. ഇവയിൽ ഭൂരിഭാഗവും നിരുപദ്രവകരമോ ഒരുപക്ഷേ ദോഷകരമോ ആകാം. എന്നാൽ ചിലപ്പോൾ, ഒരു ചെറിയ ഉൽപരിവർത്തനം ഒരു ജീവിക്ക് അതിന്റെ പരിതസ്ഥിതിയിൽ ഒരു ചെറിയ മുൻതൂക്കം നൽകിയേക്കാം. 

 * ജനിതക പുനഃസംയോജനം (Genetic Recombination): ലൈംഗിക പ്രത്യുത്പാദനം നടത്തുന്ന ജീവികളിൽ, മാതാപിതാക്കളുടെ ജീനുകൾ പുനഃക്രമീകരിക്കപ്പെട്ടാണ് സന്താനങ്ങളിലേക്ക് എത്തുന്നത്. ഇത് ഓരോ കുഞ്ഞും അതിന്റെ മാതാപിതാക്കളുടെ ഒരു തനിപ്പകർപ്പാകാതെ, പുതിയ ജനിതക മിശ്രിതമായി മാറാൻ കാരണമാകുന്നു. 

കഥയുടെ തുടക്കം: ഒരുമയിലെ നാനാത്വം 

ലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, പുറംലോകവുമായി അധികം ബന്ധമില്ലാതെ, ഒറ്റപ്പെട്ട് കിടന്ന ഒരു മഹാദ്വീപ് സങ്കൽപ്പിക്കുക. ഇടതൂർന്ന വനങ്ങളും, പുൽമേടുകളും, പാറക്കെട്ടുകൾ നിറഞ്ഞ കുന്നുകളും, ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ താഴ്‌വരകളും ഒത്തുചേർന്ന ഒരു സമ്പൂർണ്ണ ലോകം. ഈ ദ്വീപിൽ, ഒരേ വർഗ്ഗത്തിൽപ്പെട്ട എലികളുടെ ഒരു വലിയ സമൂഹം സസുഖം വാണിരുന്നു. ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ അവയെല്ലാം ഒരുപോലെ തോന്നുമെങ്കിലും, സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ചാൽ അവയ്ക്കിടയിൽ എണ്ണമറ്റ ചെറിയ വ്യത്യാസങ്ങൾ കാണാമായിരുന്നു. ചില എലികളുടെ രോമത്തിന് അല്പം കടുത്ത നിറമായിരുന്നെങ്കിൽ, മറ്റുചിലവയ്ക്ക് ഇളം നിറമായിരുന്നു. ചിലതിന് പിൻകാലുകൾക്ക് നേരിയ നീളക്കൂടുതലുണ്ടായിരുന്നു, മറ്റു ചിലതിന് വാലിന് അല്പം വഴക്കമുണ്ടായിരുന്നു. ഈ വ്യത്യാസങ്ങളെല്ലാം മുകളിൽ പറഞ്ഞ ഉൽപരിവർത്തനങ്ങളുടെയും ജനിതക പുനഃസംയോജനത്തിന്റെയും ഫലമായിരുന്നു. അക്കാലത്ത്, ഈ വ്യത്യാസങ്ങൾക്കൊന്നും കാര്യമായ പ്രാധാന്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവയെല്ലാം ആ എലി സമൂഹത്തിലെ സ്വാഭാവികമായ വൈവിധ്യത്തിന്റെ ഭാഗം മാത്രമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ വൈവിധ്യമായിരുന്നു, വരാനിരിക്കുന്ന പരിണാമ നാടകത്തിലെ കഥാപാത്രങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള അസംസ്കൃത വസ്തു. 

ഭാഗം 2: അതിജീവന സമരം - പ്രകൃതിയുടെ പരീക്ഷണശാല 

പ്രകൃതിയിൽ വിഭവങ്ങൾ (ഭക്ഷണം, വാസസ്ഥലം, ഇണ) പരിമിതമാണ്. അതിനാൽ, ജീവികൾക്ക് അതിജീവിക്കാനും പ്രത്യുത്പാദനം നടത്താനും പരസ്പരം മത്സരിക്കേണ്ടി വരുന്നു. ഇതിനെയാണ് അതിജീവനത്തിനായുള്ള മത്സരം (Struggle for Existence) എന്ന് പറയുന്നത്. എല്ലാ ജീവികളും അവയുടെ കഴിവിന്റെ പരമാവധി പ്രത്യുത്പാദനം നടത്തുന്നുണ്ടെങ്കിലും, എല്ലാ സന്തതികളും പൂർണ്ണവളർച്ച എത്തുകയോ വീണ്ടും പ്രത്യുത്പാദനം നടത്തുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. ശത്രുക്കൾ, രോഗങ്ങൾ, കാലാവസ്ഥ, ഭക്ഷണ ദൗർലഭ്യം തുടങ്ങിയ നിരവധി വെല്ലുവിളികളെ അവയ്ക്ക് അതിജീവിക്കേണ്ടതുണ്ട്. 

ഈ അതിജീവന സമരത്തിനിടയിലാണ് പ്രകൃതി ഒരു നിർണ്ണായക ശക്തിയായി മാറുന്നത്. ഒരു പ്രത്യേക പരിസ്ഥിതി ഉയർത്തുന്ന വെല്ലുവിളികളെ നിർദ്ധാരണ സമ്മർദ്ദം (Selective Pressure) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. 

കഥയിൽ: പരുന്തുകളുടെ രൂപത്തിലെത്തിയ നിർദ്ധാരണ സമ്മർദ്ദം 

ആ ദ്വീപിലെ ജീവിതം എപ്പോഴും സമാധാനപൂർണ്ണമായിരുന്നില്ല. ആകാശത്ത്, കൂർത്ത കണ്ണുകളുള്ള പരുന്തുകളുടെ രൂപത്തിൽ മരണം എപ്പോഴും പതിയിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ദ്വീപിലെ പാറക്കെട്ടുകൾ നിറഞ്ഞ കുന്നിൻപ്രദേശങ്ങളിൽ, ഈ പരുന്തുകൾ ഒരു നിർണ്ണായക നിർദ്ധാരണ സമ്മർദ്ദമായി വർത്തിച്ചു. 

ഇളം തവിട്ടുനിറമുള്ള രോമങ്ങളുള്ള എലികൾക്ക് കറുത്ത പാറപ്പുറത്ത് എളുപ്പത്തിൽ ഒളിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഉയരത്തിൽ വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്ന പരുന്തിന്റെ സൂക്ഷ്മദൃഷ്ടിയിൽ അവ എളുപ്പത്തിൽ പെട്ടു. എന്നാൽ, ജനിതക വ്യതിയാനം കാരണം കടുത്ത കറുപ്പ് നിറമുള്ള രോമങ്ങളുണ്ടായിരുന്ന എലികൾ പാറയുടെ കറുപ്പിൽ അലിഞ്ഞുചേർന്നു. അവയ്ക്ക് ശത്രുവിന്റെ കണ്ണിൽപ്പെടാതെ എളുപ്പത്തിൽ സഞ്ചരിക്കാനും ഭക്ഷണം തേടാനും കഴിഞ്ഞു. ഇവിടെയാണ് പരിണാമത്തിന്റെ കാതലായ പ്രക്രിയ, പ്രകൃതി നിർദ്ധാരണം, ആരംഭിക്കുന്നത്. 

ഭാഗം 3: പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണം - അനുയോജ്യന്റെ വിജയം 

പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണം എന്നത് പരിണാമത്തിന്റെ പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രവർത്തനരീതിയാണ്. ചാൾസ് ഡാർവിനും ആൽഫ്രഡ് റസ്സൽ വാലസും മുന്നോട്ട് വെച്ച ഈ ആശയം ലളിതമാണ്: പരിസ്ഥിതിക്ക് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ വ്യതിയാനങ്ങളുള്ള ജീവികൾക്ക് അതിജീവിക്കാനും കൂടുതൽ സന്താനങ്ങളെ ഉത്പാദിപ്പിക്കാനും സാധ്യത കൂടുതലാണ്. ഈ ജീവികൾ അവരുടെ ഗുണകരമായ സവിശേഷതകൾ അടുത്ത തലമുറയിലേക്ക് കൈമാറുന്നു. അത്ര അനുയോജ്യമല്ലാത്ത സവിശേഷതകളുള്ളവയ്ക്ക് അതിജീവിക്കാൻ കഴിയാതെ വരികയും അവയുടെ എണ്ണം കുറയുകയും ക്രമേണ അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ചെയ്യും. 

ഈ പ്രക്രിയയെയാണ് പലപ്പോഴും "അതിജീവനയോഗ്യരുടെ നിലനിൽപ്പ്" (Survival of the Fittest) എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാറുള്ളത്. തത്വചിന്തകനായ ഹെർബർട്ട് സ്പെൻസർ ആദ്യമായി ഉപയോഗിച്ച ഈ പ്രയോഗം പിന്നീട് ഡാർവിനും തന്റെ സിദ്ധാന്തം വിശദീകരിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാൽ പലരും ഇതിനെ തെറ്റിദ്ധരിക്കാറുണ്ട്. ഇവിടെ 'fittest' എന്നാൽ ഏറ്റവും ശക്തൻ, വേഗതയേറിയവൻ എന്നല്ല അർത്ഥം, മറിച്ച് ഒരു പ്രത്യേക പരിസ്ഥിതിയിൽ ഏറ്റവും നന്നായി ഇണങ്ങിച്ചേർന്ന് (to fit), ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രത്യുത്പാദനം നടത്തുന്ന ജീവി എന്നാണ്. 

കഥയിൽ: കറുത്ത എലികൾ അതിജീവിക്കുന്നു 

കുന്നിൻപ്രദേശത്തെ എലികളുടെ കാര്യത്തിൽ സംഭവിച്ചത് ഇതാണ്. കറുത്ത നിറം ആ പ്രത്യേക പരിതസ്ഥിതിയിൽ അതിജീവനത്തിന് സഹായകമായി. തവിട്ടുനിറമുള്ള എലികൾ കൂടുതലായി പരുന്തുകൾക്ക് ഇരയായി. അവ പ്രായപൂർത്തിയാകുന്നതിനും പ്രത്യുത്പാദനം നടത്തുന്നതിനും മുൻപ് കൊല്ലപ്പെട്ടു. അതിനാൽ, 'തവിട്ടുനിറം' എന്ന ജനിതക സവിശേഷത അടുത്ത തലമുറയിലേക്ക് കൈമാറാനുള്ള സാധ്യത കുറഞ്ഞു. 

മറുവശത്ത്, കറുത്ത എലികൾ സുരക്ഷിതരായി കൂടുതൽ കാലം ജീവിച്ചു, ആരോഗ്യത്തോടെ കൂടുതൽ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഉത്പാദിപ്പിച്ചു. ആ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് അവരുടെ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് കറുപ്പ് നിറത്തിനുള്ള ജീനുകൾ പാരമ്പര്യമായി ലഭിച്ചു. തലമുറകൾ ഒന്നിനുപുറകെ ഒന്നായി കടന്നുപോയപ്പോൾ, ആ കുന്നിൻപ്രദേശത്തെ എലികളുടെ ജനസംഖ്യയിൽ കറുത്ത നിറമുള്ളവ ഭൂരിപക്ഷമായി മാറി. പ്രകൃതി, അറിഞ്ഞുകൊണ്ടല്ലെങ്കിലും, ആ സാഹചര്യത്തിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ ഗുണത്തെ 'തിരഞ്ഞെടുത്തു'. അതായത്, തികച്ചും യാദൃശ്ചികമായിരുന്ന ഒരു ജനിതക വ്യതിയാനം (കറുപ്പ് നിറം), പരിസ്ഥിതിയുടെ സമ്മർദ്ദം കാരണം അതിജീവനത്തിന് സഹായകമായ ഒരു അനുകൂലനമായി (Adaptation) മാറി. കാലക്രമേണ, ഒരു പ്രത്യേക ചുറ്റുപാടിൽ ജീവിക്കാൻ ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ ഒരു ജീവിവർഗ്ഗത്തിൽ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രക്രിയയാണ് അനുകൂലനം. 

ഭാഗം 4: ഒറ്റപ്പെടൽ - പുതിയ വർഗ്ഗങ്ങളിലേക്കുള്ള വഴി 

ഒരു ജീവിവർഗ്ഗത്തിലെ അംഗങ്ങൾ തമ്മിൽ ഇണചേരുമ്പോൾ അവയുടെ ജീനുകൾ പരസ്പരം കലരുന്നു. ഇതിനെ ജീൻ പ്രവാഹം (Gene Flow) എന്ന് പറയുന്നു. ഈ ജീൻ പ്രവാഹം ഒരു വർഗ്ഗത്തെ ജനിതകപരമായി ഒന്നായി നിർത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഈ പ്രവാഹം തടസ്സപ്പെട്ടാലോ? 

പരിണാമത്തിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് പുതിയ ജീവിവർഗ്ഗങ്ങൾ (Species) ഉണ്ടാകുന്നതിൽ, ഒറ്റപ്പെടലിന് (Isolation) വലിയ പങ്കുണ്ട്. പലപ്പോഴും ഇത് ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ ഒറ്റപ്പെടൽ (Geographic Isolation) ആകാം. ഒരു നദിയോ, പർവതമോ, സമുദ്രമോ ഒരു ജീവിവർഗ്ഗത്തിന്റെ ഒരു വിഭാഗത്തെ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് വേർതിരിക്കുമ്പോൾ ഇത് സംഭവിക്കുന്നു. 

കഥയിൽ: മഹാവിഭജനം 

സഹസ്രാബ്ദങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ഭൂമിയുടെ കാലാവസ്ഥയിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചു. ധ്രുവങ്ങളിലെ മഞ്ഞുരുകി, സമുദ്രനിരപ്പ് പതുക്കെ എന്നാൽ സ്ഥിരമായി ഉയരാൻ തുടങ്ങി. ആ മഹാദ്വീപിന്റെ താഴ്ന്ന പ്രദേശങ്ങളെല്ലാം വെള്ളത്തിനടിയിലായി. ഒടുവിൽ, ഒരൊറ്റ ഭൂപ്രദേശമായിരുന്നത്, പരസ്പരം ഒരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത നാല് ചെറുദ്വീപുകളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടു. 

ഈ വിഭജനം എലികളുടെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു നിർണ്ണായക വഴിത്തിരിവായിരുന്നു. ഓരോ ദ്വീപിലും എലികളുടെ ഓരോ കൂട്ടം ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയി. അവയ്ക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്ന ജീൻ പ്രവാഹം അതോടെ പൂർണ്ണമായി നിലച്ചു. ഒരു ദ്വീപിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് നീന്തിപ്പോവുക അസാധ്യമായിരുന്നു. പല രാജ്യങ്ങളായി പിരിഞ്ഞ ഒരൊറ്റ ഭാഷ പോലെ, ഓരോ ദ്വീപിലെയും എലികളുടെ 'ജനിതക ഭാഷ' തനതായ രീതിയിൽ, മറ്റ് സ്വാധീനങ്ങളില്ലാതെ, അതാത് ദ്വീപിലെ സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് വികസിക്കാൻ തുടങ്ങി. പരിണാമത്തിന്റെ വേഗത കൂട്ടുന്ന ഒരു ഉത്തേജകമായി ഈ ഒറ്റപ്പെടൽ മാറി. 

ഭാഗം 5: വ്യതിരിക്ത പരിണാമം - വേറിട്ട വഴികളിലെ സഞ്ചാരം 

ഒറ്റപ്പെട്ട ഓരോ വിഭാഗവും വ്യത്യസ്തമായ പരിസ്ഥിതി സാഹചര്യങ്ങളെയാണ് അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്. വ്യത്യസ്ത തരം ഭക്ഷണം, വ്യത്യസ്ത ശത്രുക്കൾ, വ്യത്യസ്ത കാലാവസ്ഥ. അതിനാൽ, ഓരോ വിഭാഗത്തിലും പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് വ്യത്യസ്ത സവിശേഷതകളെയായിരിക്കും. ഒരേ പൂർവ്വികനിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ച ജീവിവർഗ്ഗങ്ങൾ, വ്യത്യസ്ത പരിതസ്ഥിതികളിൽ ഒറ്റപ്പെട്ട് വ്യത്യസ്ത ദിശകളിലേക്ക് പരിണമിക്കുന്നതിനെ വ്യതിരിക്ത പരിണാമം (Divergent Evolution) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. 

കഥയിൽ: നാല് ദ്വീപുകൾ, നാല് പരിണാമ വഴികൾ 

ഓരോ ദ്വീപും അവിടുത്തെ എലികൾക്ക് മുന്നിൽ പുതിയ വെല്ലുവിളികൾ ഉയർത്തി. പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണം ഓരോ ദ്വീപിലും വ്യത്യസ്തമായ അനുകൂലനങ്ങൾക്ക് വഴിയൊരുക്കി. 

 * ഒന്നാമത്തെ ദ്വീപ്: ഉരുക്കുപല്ലുകളുടെ സാമ്രാജ്യം 

   ഈ ദ്വീപിൽ സമൃദ്ധമായി വളർന്നിരുന്നത് കട്ടിയേറിയ തോടുള്ള കായ്കൾ നൽകുന്ന വൃക്ഷങ്ങളായിരുന്നു. ഇവിടെ അതിജീവനത്തിനുള്ള നിർദ്ധാരണ സമ്മർദ്ദം ഭക്ഷണം കണ്ടെത്താനുള്ള കഴിവായിരുന്നു. ജനിതക വ്യതിയാനം കാരണം അല്പം വലിയ പല്ലുകളും ശക്തമായ താടിയെല്ലുകളും ഉണ്ടായിരുന്ന എലികൾക്ക് ഈ കായ്കൾ എളുപ്പത്തിൽ പൊട്ടിച്ച് ഭക്ഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. അവർക്ക് നല്ല ഭക്ഷണം ലഭിച്ചു, അവർ ആരോഗ്യവാന്മാരായി, കൂടുതൽ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഉത്പാദിപ്പിച്ചു. ചെറിയ പല്ലുകളുള്ള എലികൾ പട്ടിണിയിലായി. തലമുറകൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, പ്രകൃതി നിർദ്ധാരണം ആ ദ്വീപിലെ എലികൾക്ക് കൂടുതൽ വലിപ്പമുള്ളതും കരുത്തുറ്റതുമായ പല്ലുകളും താടിയെല്ലുകളും സമ്മാനിച്ചു. 

 * രണ്ടാമത്തെ ദ്വീപ്: വേഗതയുടെ പുൽമേടുകൾ 

   ഇതൊരു തുറന്ന പുൽമേടായിരുന്നു. ഒളിക്കാൻ മരങ്ങളോ പാറക്കെട്ടുകളോ കുറവ്. ആകാശത്ത് പരുന്തുകൾ തന്നെയായിരുന്നു പ്രധാന ശത്രു. ഇവിടെ അതിജീവനത്തിനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗം വേഗതയായിരുന്നു. നീളമേറിയ പിൻകാലുകളുള്ള എലികൾക്ക് ശത്രുവിനെ കാണുമ്പോൾ അതിവേഗം ഓടി മാളങ്ങളിലെത്താൻ കഴിഞ്ഞു. അതോടൊപ്പം, ദൂരെ നിന്ന് ശത്രുവിനെ തിരിച്ചറിയാൻ സഹായിക്കുന്ന വലിയ ചെവികളും ഒരു അനുഗ്രഹമായി. കാലക്രമേണ, ഈ ദ്വീപിലെ എലികൾക്ക് മെലിഞ്ഞുനീണ്ട ശരീരവും, വേഗതയേറിയ പിൻകാലുകളും, വലിയ ചെവികളും, പുല്ലിന്റെ നിറവുമായി ഇണങ്ങിച്ചേരുന്ന മങ്ങിയ രോമങ്ങളും രൂപപ്പെട്ടു. 

 * മൂന്നാമത്തെ ദ്വീപ്: വാലുപയോഗിച്ച് ജയിച്ചവർ 

   ഇടതൂർന്ന വനമായിരുന്നു ഈ ദ്വീപ്. ഭക്ഷണമെല്ലാം മരങ്ങളുടെ മുകളിലായിരുന്നു. നിലത്ത് മറ്റുചില അപകടങ്ങൾ പതിയിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഇവിടെ, മരങ്ങളിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ച് കയറാനും ചില്ലകളിൽ ബാലൻസ് തെറ്റാതെ സഞ്ചരിക്കാനും കഴിവുള്ളവരായിരുന്നു അതിജീവിച്ചത്. അല്പം നീളവും വഴക്കവുമുള്ള വാലുണ്ടായിരുന്ന എലികൾക്ക് ഇത് എളുപ്പത്തിൽ സാധിച്ചു. തലമുറകളിലൂടെ, പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണം ഈ ദ്വീപിലെ എലികൾക്ക് മരങ്ങളിലൂടെ അനായാസം സഞ്ചരിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന, കൂടുതൽ നീളവും ബലവുമുള്ള വാലുകൾ നൽകി. 

 * നാലാമത്തെ ദ്വീപ്: തണുപ്പിനെ തോൽപ്പിച്ചവർ 

   ഉയരം കൂടിയതും കഠിനമായ ശൈത്യം അനുഭവപ്പെടുന്നതുമായ ദ്വീപായിരുന്നു ഇത്. ഇവിടെ ഏറ്റവും വലിയ ശത്രു കാലാവസ്ഥയായിരുന്നു. കട്ടിയുള്ള, ഇടതൂർന്ന രോമക്കുപ്പായമുണ്ടായിരുന്ന എലികൾക്ക് ശരീരത്തിലെ ചൂട് നഷ്ടപ്പെടാതെ സൂക്ഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. നേർത്ത രോമങ്ങളുണ്ടായിരുന്നവ തണുപ്പ് താങ്ങാനാവാതെ ചത്തൊടുങ്ങി. ഓരോ തലമുറ കഴിയുന്തോറും, ഇവിടുത്തെ എലികളുടെ രോമം കൂടുതൽ കട്ടിയുള്ളതായി മാറി. 

ഭാഗം 6: സ്പീഷിയേഷൻ - പുതിയ വർഗ്ഗങ്ങളുടെ പിറവി 

പരിണാമ പ്രക്രിയയുടെ ഒരു നിർണ്ണായക ഘട്ടമാണ് സ്പീഷിയേഷൻ (Speciation) അഥവാ പുതിയ ജീവിവർഗ്ഗങ്ങളുടെ രൂപീകരണം. ഒരു വർഗ്ഗത്തിൽപ്പെട്ട ജീവികൾക്ക് പരസ്പരം ഇണചേർന്ന് പ്രത്യുൽപാദന ശേഷിയുള്ള കുഞ്ഞുങ്ങളെ ജനിപ്പിക്കാൻ കഴിയും. എന്നാൽ, കാലക്രമേണ, ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ വിഭാഗങ്ങളിൽ അത്രയധികം ജനിതകപരമായ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ, അവയ്ക്ക് പിന്നീട് കണ്ടുമുട്ടിയാൽ പോലും ഇണചേരാനോ പ്രത്യുൽപാദന ശേഷിയുള്ള കുഞ്ഞുങ്ങളെ ജനിപ്പിക്കാനോ കഴിയാതെ വരുന്നു. ഇതിനെ പ്രത്യുൽപാദനപരമായ ഒറ്റപ്പെടൽ (Reproductive Isolation) എന്ന് പറയുന്നു. ഈ അവസ്ഥയിലെത്തുമ്പോഴാണ് അവ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത സ്പീഷീസുകളായി മാറിയെന്ന് ശാസ്ത്രീയമായി പറയാൻ കഴിയുന്നത്. 

ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ വേർപിരിയൽ കാരണം പുതിയ ജീവിവർഗ്ഗങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്ന ഈ പ്രക്രിയയെ അലോപാട്രിക് സ്പീഷീസ് രൂപീകരണം (Allopatric Speciation) എന്ന് ശാസ്ത്രലോകം വിളിക്കുന്നു. 

കഥയുടെ പരിസമാപ്തി: മടക്കമില്ലാത്ത മാറ്റം 

ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി. നാല് ദ്വീപുകളിലെയും എലികൾ ഇപ്പോൾ കാഴ്ചയിൽ പോലും തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത വിധം വ്യത്യസ്തരായിരുന്നു. ഉരുക്കുപല്ലുകളുള്ള കരുത്തന്മാർ, നീണ്ട കാലുകളുള്ള ഓട്ടക്കാർ, മരംകയറുന്ന അഭ്യാസികൾ, കട്ടിയുള്ള രോമക്കുപ്പായമിട്ട മലഞ്ചെരിവിലെ താമസക്കാർ. 

അവരുടെ ബാഹ്യരൂപത്തിൽ മാത്രമല്ല മാറ്റം വന്നത്. സഹസ്രാബ്ദങ്ങളായി ഒറ്റപ്പെട്ട്, വ്യത്യസ്ത ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയപ്പോൾ, അവരുടെ ജനിതകഘടനയിലും (DNA) വലിയ അന്തരമുണ്ടായി. ഇപ്പോൾ, ഒന്നാം ദ്വീപിലെ ഒരു എലിയെയും രണ്ടാം ദ്വീപിലെ ഒരു എലിയെയും ഒരുമിച്ച് ഒരിടത്ത് കൊണ്ടുവന്നാൽ, അവർക്ക് ഇണചേർന്ന് പ്രത്യുൽപാദന ശേഷിയുള്ള ഒരു കുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകാൻ കഴിയില്ല. അവർക്കിടയിൽ പ്രത്യുൽപാദനപരമായ ഒറ്റപ്പെടൽ സംഭവിച്ചുകഴിഞ്ഞു. 

ഒരുകാലത്ത് ഒരൊറ്റ കുടുംബമായിരുന്ന എലികൾ, ഇന്ന് നാല് വ്യത്യസ്ത സ്പീഷീസുകളായി മാറിയിരിക്കുന്നു. 

ഉപസംഹാരം: ലക്ഷ്യമില്ലാത്ത പ്രക്രിയ 

ഈ കഥയിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ട ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം, പരിണാമം ഒരു ലക്ഷ്യബോധത്തോടെ മുന്നോട്ട് പോകുന്ന ഒരു പ്രക്രിയയല്ല എന്നതാണ്. 'മെച്ചപ്പെട്ട' ജീവികളെ ഉണ്ടാക്കാൻ വേണ്ടി നടക്കുന്ന ഒരു ആസൂത്രിത പദ്ധതിയല്ല ഇത്. ജനിതക വ്യതിയാനങ്ങൾ (mutations) തികച്ചും യാദൃശ്ചികമായാണ് സംഭവിക്കുന്നത്. ആ വ്യതിയാനങ്ങളിൽ ഏതാണോ അന്നത്തെ പരിസ്ഥിതിക്ക് അതിജീവനത്തിന് ഒരു ചെറിയ മുൻതൂക്കം നൽകുന്നത്, അത് പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണത്തിലൂടെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്നു. പരിസ്ഥിതി മാറിയാൽ, ഒരു കാലത്ത് ഗുണകരമായിരുന്ന ഒരു സവിശേഷത ദോഷകരമായി മാറിയേക്കാം. 

എലികളുടെ കഥ, ഗാലപ്പഗോസ് ദ്വീപുകളിലെ ഡാർവിന്റെ ഫിഞ്ചുകളുടെ യഥാർത്ഥ കഥയുടെ ഒരു പ്രതിഫലനം മാത്രമാണ്. യാദൃശ്ചികമായ വ്യതിയാനങ്ങളും, മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പരിസ്ഥിതിയും, അതിജീവനത്തിനായുള്ള നിരന്തരമായ സമരവും ചേർന്ന് കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി ഭൂമിയിൽ എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അനന്തമായ മഹാകാവ്യത്തിലെ ഒരു ചെറിയ അദ്ധ്യായമാണിത്. ഭൂമിയിലെ ഓരോ ജീവജാലവും, മനുഷ്യൻ ഉൾപ്പെടെ, ഈ മഹാകാവ്യത്തിലെ ഓരോ കഥാപാത്രങ്ങളാണ്.

✍   Basheer Pengattiri