ആൻഡമാൻ: ഒറ്റപ്പെട്ട ദ്വീപുകളിലെ മനുഷ്യരഹസ്യം

ആൻഡമാൻ ദ്വീപുകളിലെ നിഗൂഢമായ വനങ്ങളിൽ, പുറംലോകത്തുനിന്ന് സ്വയം അകന്നുമാറി ഒരു ജനത ജീവിക്കുന്നു. സെന്റിനലുകാരും ജാരവകളും ഓംഗികളുമടങ്ങുന്ന ഈ ഗോത്രങ്ങളെ കാണുമ്പോൾ ആരും അത്ഭുതപ്പെട്ടുപോകും: ഇത്ര വിശാലമായ കടൽ കടന്ന് ഇവർ എങ്ങനെ ഈ ഒറ്റപ്പെട്ട ദ്വീപുകളിൽ എത്തിച്ചേർന്നു? ഈ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം പതിനായിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപുള്ള, ഇന്ന് നമുക്ക് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത ഒരു ലോകത്തിൻ്റെ ഭൂപടത്തിൽ അടക്കം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ആഫ്രിക്കൻ പുൽമേടുകളിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി, കരയിലൂടെയുള്ള ഒരു മഹാപ്രയാണത്തിൻ്റെയും, ധീരമായ ഒരു ചെറു സമുദ്രയാത്രയുടെയും അവിശ്വസനീയമായ സംയോജനമാണ് അവരുടെ കഥ.

ഭാഗം 1: മഞ്ഞുയുഗത്തിലെ മഹാപ്രയാണം

ഏകദേശം 70,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് (c. 70,000 BCE), മനുഷ്യരാശിയുടെ കളിത്തൊട്ടിലായ ആഫ്രിക്കയിൽ നിന്ന് നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ പുതിയ ദേശങ്ങൾ തേടി യാത്ര ആരംഭിച്ചു. തലമുറകളായി നീണ്ട ഈ യാത്രയിൽ, അവർ എളുപ്പവഴിയായി തിരഞ്ഞെടുത്തത് കടൽത്തീരങ്ങളായിരുന്നു. ഭക്ഷണവും ജലവും നൽകി കടൽ എപ്പോഴും അവരെ സംരക്ഷിച്ചു. ഈ തീരദേശപാതയിലൂടെ അവർ ഏഷ്യയുടെ അറ്റം വരെ കാൽനടയായി സഞ്ചരിച്ചു.

അന്നത്തെ ലോകം ഇന്നത്തേതിൽ നിന്ന് ഏറെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ഭൂമി ഒരു ഹിമയുഗത്തിൻ്റെ (Ice Age) തണുപ്പിൽ വിറങ്ങലിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു. ഭീമാകാരമായ മഞ്ഞുപാളികളിൽ ലോകത്തിലെ ജലത്തിൻ്റെ വലിയൊരു ഭാഗം ഉറഞ്ഞുകിടന്നതിനാൽ, സമുദ്രനിരപ്പ് ഇന്നത്തേക്കാൾ നൂറിലധികം മീറ്റർ താഴ്ന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു. അന്ന്, ഇന്ന് നമ്മൾ കാണുന്ന തായ്‌ലൻഡും മലേഷ്യയും ഇന്തോനേഷ്യൻ ദ്വീപുകളുമെല്ലാം ചേർന്ന് 'സൺഡാലാൻഡ്' എന്ന വിശാലമായ ഒരു ഭൂഖണ്ഡം നിലനിന്നിരുന്നു.

എന്നാൽ, ആൻഡമാൻ ദ്വീപുകൾ അന്ന് ഈ വലിയ ഭൂഖണ്ഡത്തിൻ്റെ ഭാഗമായിരുന്നില്ല. മറിച്ച്, ബർമ്മയുടെ തീരത്തുനിന്നും ആഴമേറിയ ഒരു കടലിടുക്കിനാൽ വേർപെട്ട്, സമാന്തരമായി കിടന്നിരുന്ന ഒരു പർവതനിരയുടെ കൊടുമുടികളായിരുന്നു അവ. തീരങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചെത്തിയ മനുഷ്യർക്ക്, അന്നത്തെ വൻകരയുടെ അറ്റത്തുനിന്നു നോക്കിയാൽ, ദൂരെയായി ഈ മലനിരകൾ ഒരുപക്ഷേ കാണാമായിരുന്നു. കരമാർഗ്ഗം അവിടേക്ക് വഴികളില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ അവർ, തങ്ങളുടെ പൂർവ്വികരിൽ നിന്ന് പകർന്നു കിട്ടിയ അറിവുപയോഗിച്ച് ചങ്ങാടങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചു. ആ ചെറിയ ചങ്ങാടങ്ങളിലേറി, ദൂരെ കോടമഞ്ഞിൽ തലയുയർത്തിനിന്ന ആ മലനിരകളെ ലക്ഷ്യമാക്കി അവർ ചരിത്രത്തിലെ നിർണ്ണായകമായ ഒരു സമുദ്രയാത്ര നടത്തി, അതിനെ തങ്ങളുടെ പുതിയ വീടാക്കി മാറ്റി.

കാലം മാറിയപ്പോൾ, ഹിമയുഗം അവസാനിച്ചു. ഭൂമി ചൂടുപിടിച്ചപ്പോൾ മഞ്ഞുപാളികൾ അതിവേഗം ഉരുകിത്തീർന്നു. കടൽ, തനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ട സാമ്രാജ്യം തിരികെ പിടിക്കാനെന്നപോലെ മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു. ആ മഹാപ്രളയത്തിൽ 'സൺഡാലാൻഡ്' എന്ന വലിയ ഭൂപ്രദേശം പതിയെ വെള്ളത്തിനടിയിലായി. നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ നടന്നുവന്ന വഴികളും തീരങ്ങളും ഓർമ്മകൾ മാത്രമായി കടലിൻ്റെ ആഴങ്ങളിൽ മറഞ്ഞു. അവർ അഭയം തേടിയ പർവതനിരകളുടെ ഉയർന്ന ഭാഗങ്ങൾ മാത്രം വെള്ളത്തിന് മുകളിൽ തലയുയർത്തി നിന്നു. അവയാണ് ഇന്നത്തെ ആൻഡമാൻ-നിക്കോബാർ ദ്വീപുകൾ. അങ്ങനെ, കരയിലൂടെ ഒരു മഹാപ്രയാണവും കടലിലൂടെ ഒരു ചെറുയാത്രയും നടത്തി ദ്വീപുകളിലെത്തിയ ആ മനുഷ്യർ, നാലുപാടും വെള്ളത്താൽ ചുറ്റപ്പെട്ട് പൂർണ്ണമായും ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയി.

ഭാഗം 2: ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ശാസ്ത്രം: ഒരു ജനിതക പരീക്ഷണശാല

പുറംലോകവുമായുള്ള ബന്ധം ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളേക്ക് അറ്റതോടെ, ആൻഡമാൻ നിവാസികൾ, പ്രത്യേകിച്ച് നോർത്ത് സെന്റിനൽ ദ്വീപിലെ ജനത, മനുഷ്യപരിണാമത്തിലെ നിർണ്ണായകമായ ചില പ്രക്രിയകളെക്കുറിച്ച് പഠിക്കാൻ ശാസ്ത്രലോകത്തിന് ലഭിച്ച സവിശേഷമായ ഒരു ഉദാഹരണമായി മാറി. അവരുടെ ജനിതകവും ശാരീരികവുമായ തനിമയ്ക്ക് പിന്നിൽ വ്യക്തമായ ശാസ്ത്രീയ കാരണങ്ങളുണ്ട്.

ജനിതകപരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ

പുറംലോകത്തുനിന്നുള്ള ഈ ഒറ്റപ്പെടൽ രണ്ട് പ്രധാന ജനിതക പ്രക്രിയകൾക്ക് ആക്കം കൂട്ടി:

 * ജനിറ്റിക് ഡ്രിഫ്റ്റ് (Genetic Drift): ഒരു വലിയ ജനസംഖ്യയിൽ നിന്ന് വേർപെട്ട് വളരെ ചെറിയൊരു സമൂഹം ഒറ്റപ്പെടുമ്പോൾ, സ്ഥാപകാംഗങ്ങളുടെ (founder members) ജനിതക സവിശേഷതകൾക്ക് പുതിയ തലമുറയിൽ നിർണ്ണായക സ്വാധീനമുണ്ടാകും. കാലക്രമേണ, തികച്ചും യാദൃശ്ചികമായി ചില ജനിതക വകഭേദങ്ങൾ (alleles) നഷ്ടപ്പെടുകയും മറ്റുള്ളവ ആ സമൂഹത്തിൽ വ്യാപകമാവുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രതിഭാസമാണിത്. സ്വാഭാവിക നിർദ്ധാരണം (Natural Selection) പോലെ അതിജീവനത്തിന് മുൻതൂക്കമുള്ള സ്വഭാവങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന പ്രക്രിയയല്ല ഇത്. മറിച്ച്, ഒരു ചെറിയ ജനസംഖ്യയിൽ സംഭവിക്കുന്ന യാദൃശ്ചികമായ ജനിതകമാറ്റമാണ്. സെന്റിനൽ ജനതയുടെ തനതായ ജനിതകഘടന രൂപപ്പെടുന്നതിൽ ഈ പ്രക്രിയയ്ക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ട്.

 * ജനിതക പ്രവാഹത്തിൻ്റെ അഭാവം (Absence of Gene Flow): പുറത്തുനിന്നുള്ള ജനവിഭാഗങ്ങളുമായി ഇണചേരാത്തതിനാൽ പുതിയ ജീനുകൾ സെന്റിനൽ സമൂഹത്തിലേക്ക് എത്തുന്നില്ല. ഈ ജനിതക പ്രവാഹത്തിൻ്റെ അഭാവം അവരുടെ ജീൻ പൂളിനെ (gene pool) അടഞ്ഞതും സവിശേഷവുമായി നിലനിർത്തുന്നു. ഇത് അവരുടെ ജനിതകപരമായ തനിമ വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും പുറംലോകത്തുള്ളവരിൽ നിന്ന് അവരെ കൂടുതൽ വ്യത്യസ്തരാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

പരിസ്ഥിതിയുമായുള്ള പൊരുത്തപ്പെടൽ (Adaptation)

ഒറ്റപ്പെടൽ ജനിതക മാറ്റങ്ങൾക്ക് മാത്രമല്ല, തനതായ പരിസ്ഥിതിയുമായി ഇണങ്ങിച്ചേരാനുള്ള അനുകൂലനങ്ങൾക്കും കാരണമായിട്ടുണ്ട്.

 * ഭക്ഷണരീതി: ദ്വീപിലെ സമുദ്രവിഭവങ്ങളും വനവിഭവങ്ങളും മാത്രം ഉൾപ്പെടുന്ന ഭക്ഷണക്രമവുമായി അവരുടെ ദഹനവ്യവസ്ഥയും ഉപാപചയപ്രവർത്തനങ്ങളും (metabolism) പൂർണ്ണമായും പൊരുത്തപ്പെട്ടിരിക്കാം.

 * രോഗപ്രതിരോധ ശേഷി: ഇതാണ് ഏറ്റവും നിർണ്ണായകം. ദ്വീപിലെ പ്രാദേശിക രോഗാണുക്കളെ ചെറുക്കാൻ അവരുടെ പ്രതിരോധശേഷിക്ക് കഴിഞ്ഞേക്കാം. എന്നാൽ, പുറംലോകത്ത് സാധാരണമായ ഇൻഫ്ലുവൻസ, അഞ്ചാംപനി, ജലദോഷം പോലുള്ള രോഗങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ആവശ്യമായ ആന്റിബോഡികൾ അവരുടെ ശരീരത്തിൽ ഉണ്ടാകില്ല. അതിനാൽ, പുറത്തുനിന്നുള്ള ഒരു ചെറിയ സമ്പർക്കം പോലും ഒരു പകർച്ചവ്യാധിക്ക് കാരണമാവുകയും ആ സമൂഹത്തെ ഒന്നടങ്കം ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്തേക്കാം.

 * ശാരീരിക സവിശേഷതകൾ: അവരുടെ തനതായ ശാരീരിക രൂപവും ഇത്തരം പൊരുത്തപ്പെടലിൻ്റെ ഭാഗമാണ്. ചെറിയ ശരീരപ്രകൃതം (short stature), ഇരുണ്ട നിറം, ചുരുണ്ട മുടി (peppercorn hair) എന്നിവയെല്ലാം അവരുടെ ജനിതക പൈതൃകത്തിൻ്റെയും പരിസ്ഥിതിയോടുള്ള പൊരുത്തപ്പെടലിൻ്റെയും ഫലമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഉഷ്ണമേഖലാ കാലാവസ്ഥയിൽ ചെറിയ ശരീരപ്രകൃതം ശരീരത്തിലെ താപം എളുപ്പത്തിൽ പുറന്തള്ളാൻ സഹായിച്ചേക്കാം.

ഉത്ഭവവും കാലഗണനയും: ഒരു തിരുത്ത്

സെന്റിനലുകാർ ഏകദേശം 60,000 വർഷമായി ഒറ്റപ്പെട്ടവരാണെന്ന ഒരു ധാരണ വ്യാപകമായി നിലനിന്നിരുന്നു. എന്നാൽ ഇത് പൂർണ്ണമായും ശരിയല്ല. ആഫ്രിക്കയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കുള്ള ആധുനിക മനുഷ്യൻ്റെ കുടിയേറ്റം നടന്ന 60,000-70,000 വർഷം മുൻപത്തെ കാലഗണനയാണ് പലപ്പോഴും സെന്റിനൽ ദ്വീപിൻ്റെ മാത്രം ഒറ്റപ്പെടലിൻ്റെ കാലമായി തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടുന്നത്. ഏറ്റവും പുതിയ ജനിതക പഠനങ്ങൾ നൽകുന്ന സൂചനകൾ പ്രകാരം, ആൻഡമാനിലെ മറ്റ് ആദിമ നിവാസികളായ ഓംഗികൾ (Onge), ജാരവകൾ (Jarawa) എന്നിവരിൽ നിന്ന് അവർ വേർപിരിഞ്ഞിട്ട് ഏതാനും ആയിരം വർഷങ്ങൾ മാത്രമേ ആയിട്ടുള്ളൂ. ഈ കാലയളവ് ജനിതകപരമായ വ്യതിയാനങ്ങൾക്ക് പര്യാപ്തമാണെങ്കിലും, ഒരു പുതിയ ജീവിവർഗ്ഗം ഉണ്ടാകാൻ മാത്രം ദൈർഘ്യമേറിയതല്ല.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവർ ഒരു പുതിയ മനുഷ്യവർഗ്ഗമാണോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം 'അല്ല' എന്നാണ്. ശാസ്ത്രീയമായി, സെന്റിനൽ ജനത ഹോമോ സാപ്പിയൻസ് (Homo sapiens) എന്ന ആധുനിക മനുഷ്യവർഗ്ഗത്തിൽപ്പെട്ടവരാണ്. അവരിൽ കാണുന്ന വ്യത്യാസങ്ങൾ ഒരു പുതിയ സ്പീഷീസ് (Speciation) രൂപപ്പെടുന്നതിൻ്റെ സൂചനയല്ല, മറിച്ച് ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു മനുഷ്യഗണത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന സൂക്ഷ്മപരിണാമത്തിൻ്റെ (microevolution) ഉത്തമ ഉദാഹരണമാണ്.

ഭാഗം 3: ശിലായുഗത്തിലെ ജീവിതം: സംസ്കാരവും അതിജീവനവും

സെന്റിനലീസ് ജനതയുടെ ജീവിതരീതി, പ്രാചീന ശിലായുഗത്തിലെ മനുഷ്യരുടേതിന് സമാനമാണ്. ഇന്നും അവർ വേട്ടയാടിയും ഭക്ഷണം ശേഖരിച്ചും (hunter-gatherers) ജീവിക്കുന്നു. കൃഷിയോ വളർത്തുമൃഗങ്ങളോ ഇവർക്കില്ല. ദ്വീപിലെ സമുദ്രവിഭവങ്ങളും, വനത്തിലെ കായ്കനികളും, തേനും, പക്ഷികളും, പന്നികളെപ്പോലെയുള്ള ചെറു മൃഗങ്ങളുമാണ് ഇവരുടെ പ്രധാന ആഹാരം. ലോഹങ്ങളുടെ ഉപയോഗം കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ലാത്ത ഒരു സംസ്കാരമാണ് അവരുടേത്. കല്ലും മരവും എല്ലുകളും ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലളിതമായ ആയുധങ്ങളാണ് അവർ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. എന്നാൽ തീയുടെ ഉപയോഗം ഇവർക്ക് അറിയാം എന്നത്, പ്രാഥമികമായ ഈ ജീവിതശൈലിയിലെ ഒരു പ്രധാന മുന്നേറ്റമാണ്.

അവരുടെ ഭാഷ, സാമൂഹിക ഘടന, വിശ്വാസങ്ങൾ, ആചാരങ്ങൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ആധുനിക ലോകത്തിന് കാര്യമായ അറിവുകളൊന്നുമില്ല. കാരണം, അവരുമായി അടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരെ അവർ കടുത്ത ശത്രുതയോടെയാണ് സമീപിക്കുന്നത്. അമ്പുകളും കല്ലുകളും ഉപയോഗിച്ച് ആക്രമിക്കുന്നതിലൂടെ, തങ്ങളുടെ ദ്വീപും സ്വയംഭരണവും സംരക്ഷിക്കാൻ അവർ ശ്രമിക്കുന്നു. പുറത്തുനിന്നുള്ളവരുമായുള്ള ഏതൊരു സമ്പർക്കവും തങ്ങൾക്ക് ഭീഷണിയാണെന്ന് ചരിത്രപരമായ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കാം. 19-ഉം 20-ഉം നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ ബ്രിട്ടീഷ് കൊളോണിയൽ ഭരണകൂടം ഇവരുമായി ബന്ധപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ, അത് പലപ്പോഴും സെന്റിനലീസ് ജനതയ്ക്ക് രോഗങ്ങളും മരണവും സമ്മാനിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.

ഭാഗം 4: സംരക്ഷണവും ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്തവും

സെന്റിനലീസ് ജനതയുടെ ഒറ്റപ്പെട്ട ജീവിതം നരവംശശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് നിരവധി ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരം നൽകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. മനുഷ്യൻ്റെ സാമൂഹികവും സാംസ്കാരികവുമായ പരിണാമം എങ്ങനെ സംഭവിച്ചു? ഒറ്റപ്പെട്ട സമൂഹങ്ങൾ എങ്ങനെ വ്യത്യസ്തമായ സംസ്കാരങ്ങൾ രൂപീകരിക്കുന്നു? തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ അവരെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ സഹായിച്ചേക്കാം.

എങ്കിലും, ഇവിടെ ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട ധാർമ്മികപ്രശ്നമുണ്ട്. സെന്റിനൽ ജനതയിൽ നിന്ന് നേരിട്ട് ഡി.എൻ.എ. സാമ്പിളുകൾ ശേഖരിച്ച് പഠനങ്ങൾ നടത്തുന്നത് പ്രായോഗികമല്ലാത്തതും ധാർമ്മികമായി ശരിയല്ലാത്തതുമാണ്. അതിനാൽ, പരിണാമസിദ്ധാന്തത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങളിൽ നിന്നും, ജനിതകപരമായി ഏറ്റവും അടുത്തുനിൽക്കുന്ന മറ്റ് ആൻഡമനീസ് ഗോത്രങ്ങളായ ഓംഗെ, ജാരവ എന്നിവരിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച ഡി.എൻ.എ. സാമ്പിളുകൾ വിശകലനം ചെയ്തുമാണ് ശാസ്ത്രജ്ഞർ നിലവിലെ നിഗമനങ്ങളിൽ എത്തിച്ചേർന്നത്.

സെന്റിനലീസ് ജനതയെ അവരുടെ സ്വാഭാവിക ആവാസവ്യവസ്ഥയിൽ ശല്യപ്പെടുത്താതെ സംരക്ഷിക്കേണ്ടത് ഇന്ത്യൻ ഗവൺമെൻ്റിൻ്റെ നിയമപരമായ കടമയാണ്. ഈ "ബന്ധപ്പെടാത്ത" ഗോത്രത്തിൻ്റെ സംരക്ഷണം, മാനവരാശിയുടെ അമൂല്യമായ വൈവിധ്യത്തെയും ഭൂമിയിലെ ഓരോ സമൂഹത്തിനും അവരവരുടെ ജീവിതരീതി തിരഞ്ഞെടുത്ത് നിലനിൽക്കാനുള്ള അവകാശത്തെയും അംഗീകരിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ കൂടിയാണ്. അവരുടെ ജീവിതം നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നത് ഒന്നുമാത്രം: ഈ ഭൂമിയുടെ ഭൂപടം സ്ഥിരമല്ല, നമ്മുടെ കാൽക്കീഴിലെ മണ്ണിനും തലയ്ക്കു മുകളിലെ ആകാശത്തിനും പറയാൻ അതിജീവനത്തിൻ്റെ ഒരുപാട് പഴയ കഥകളുണ്ട്.