6- മരണം: ഒരു നിമിഷമോ, ഒരു പ്രക്രിയയോ?

 മരണം: ഒരു നിമിഷമോ, ഒരു പ്രക്രിയയോ? - ഉദാഹരണങ്ങളിലൂടെ ഒരു പുനർവിചിന്തനം

മരണം - ജീവിതത്തിൻ്റെ അനിവാര്യമായ അവസാനം. തത്ത്വചിന്തകർ ഇതിനെ ഒരു നിഗൂഢതയായും, ശാസ്ത്രജ്ഞർ ഒരു ജൈവശാസ്ത്രപരമായ യാഥാർത്ഥ്യമായും, വൈദ്യശാസ്ത്ര വിദഗ്ദ്ധർ ഒരു രോഗിയുടെ അവസാന അവസ്ഥയായും കാണുന്നു. എന്നാൽ, മരണം എന്നത് ഒറ്റ നിമിഷത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന ഒരു കാര്യമാണോ, അതോ ദീർഘമായ ഒരു പ്രക്രിയയുടെ അവസാനമാണോ? ജൈവശാസ്ത്രപരമായ കാഴ്ചപ്പാടിൽ, മരണം എന്നത് ശരീരത്തിൻ്റെ സുപ്രധാന പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ, വിശേഷിച്ചും തലച്ചോറിൻ്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ളവയുടെ പൂർണ്ണമായ നിലയ്ക്കലാണ്. എന്നാൽ, ഈ ലളിതമായ നിർവചനത്തിന് പിന്നിൽ സങ്കീർണ്ണമായ ജൈവ പ്രക്രിയകളുടെ ഒരു പരമ്പര ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ചിരിക്കുന്നു.

മരണത്തെക്കുറിച്ച് ചർച്ചചെയ്യുമ്പോൾ, ആദ്യം നാം 'ജീവൻ' എന്താണെന്ന് നിർവചിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ജീവൻ എന്നത് ഒരു പ്രത്യേക വസ്തുവല്ല, മറിച്ച് ജീവനുള്ളവയെ ജീവനില്ലാത്തവയിൽ നിന്ന് വേർതിരിക്കുന്ന ചില സ്വഭാവങ്ങളുടെ ഒരു കൂട്ടായ്മയാണ്. പ്രത്യുത്പാദനം, വളർച്ച, പ്രതികരണം, ഊർജ്ജോത്പാദനം എന്നിവ ഇതിൽപ്പെടുന്നു. നമ്മുടെ ശരീരത്തിലെ കോടിക്കണക്കിന് കോശങ്ങളാണ് ഈ ജീവൽ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനം.

1. ഏകകോശ ജീവികളിലെ മരണം: ലളിതമായ അവസാനം

അമീബ പോലുള്ള ഏകകോശ ജീവികളിൽ മരണം താരതമ്യേന ലളിതമാണ്. കോശത്തിൻ്റെ രാസപ്രവർത്തനങ്ങൾ പൂർണ്ണമായി നിലയ്ക്കുമ്പോൾ ആ ജീവിതാളം അവസാനിക്കുന്നു. ഒരു മെഴുകുതിരി കെട്ടണയുന്നതുപോലെ, ജീവൻ്റെ നാളം പെട്ടെന്ന് അണഞ്ഞുപോകുന്നു.

2. ബഹുകോശ ജീവികളിലെ സങ്കീർണ്ണത: ഏത് കോശം മരിക്കണം?

എന്നാൽ, മനുഷ്യരെപ്പോലുള്ള ബഹുകോശ ജീവികളിൽ മരണം കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു പ്രതിഭാസമാണ്. കോടിക്കണക്കിന് കോശങ്ങളാൽ നിർമ്മിതമായ ഒരു ശരീരം മരിച്ചതായി കണക്കാക്കണമെങ്കിൽ, ഏതൊക്കെ കോശങ്ങൾ മരിക്കണം? ഇവിടെയാണ് തലച്ചോറിൻ്റെ പ്രാധാന്യം വരുന്നത്.

 * തലച്ചോറ് - നിയന്ത്രണ കേന്ദ്രം: നമ്മുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ്, ശ്വാസം, രക്തസമ്മർദ്ദം, ബോധം തുടങ്ങിയ അവശ്യ ശാരീരിക പ്രവർത്തനങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത് തലച്ചോറാണ്. മസ്തിഷ്ക കാണ്ഡവും സെറിബ്രവും ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിച്ചാണ് ഈ സുപ്രധാന കാര്യങ്ങൾ നിർവ്വഹിക്കുന്നത്. ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറിൻ്റെ പ്രധാന പ്രോസസ്സർ പോലെ, തലച്ചോറ് നിലച്ചാൽ ശരീരം പ്രവർത്തനരഹിതമാകും.

 * തലച്ചോറിന് ക്ഷതമേൽക്കുമ്പോൾ: ഒരു വ്യക്തിക്ക് തലയ്ക്ക് ഗുരുതരമായ പരിക്കേൽക്കുകയോ, പക്ഷാഘാതം വന്ന് തലച്ചോറിലേക്ക് രക്തയോട്ടം തടസ്സപ്പെടുകയോ, ദീർഘനേരം ഓക്സിജൻ ലഭിക്കാതിരിക്കുകയോ ചെയ്താൽ മസ്തിഷ്ക കോശങ്ങൾ നശിക്കാൻ തുടങ്ങും. ഇത് ജീവൻ്റെ അവസാനത്തിലേക്ക് നയിക്കും. ഒരു കെട്ടിടത്തിൻ്റെ അടിത്തറ തകർന്നാൽ പിന്നെ അതിന് നിലനിൽപ്പില്ലാത്തതുപോലെ, തലച്ചോറിൻ്റെ പ്രവർത്തനം നിലച്ചാൽ ശരീരത്തിന് ജീവൻ നിലനിർത്താൻ കഴിയില്ല.

3. ഹൃദയാഘാതവും മസ്തിഷ്ക മരണവും:

ഒരാൾക്ക് ഹൃദയാഘാതം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ, ഹൃദയം തലച്ചോറിലേക്ക് രക്തം പമ്പ് ചെയ്യുന്നത് നിലയ്ക്കുന്നു. ഓക്സിജൻ ലഭിക്കാതെ, മസ്തിഷ്കത്തിലെ ഉയർന്ന ഭാഗത്തുള്ള കോശങ്ങൾ 4-6 മിനിറ്റിനുള്ളിൽ മരിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും വ്യക്തിക്ക് ബോധം നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ, ഈ സമയത്തും മസ്തിഷ്ക കാണ്ഡം പോലുള്ള താഴ്ന്ന ഭാഗങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ശാരീരിക പ്രവർത്തനങ്ങൾ (ചിലപ്പോൾ) നിലനിർത്താൻ ശ്രമിച്ചേക്കാം. എന്നാൽ, മസ്തിഷ്ക കാണ്ഡത്തിലെ കോശങ്ങൾ കൂടി നശിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ, പൂർണ്ണ മരണം സംഭവിക്കുന്നു - അതായത്, മസ്തിഷ്ക മരണം സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെടുന്നു.

4. മരണശേഷവും ജീവിക്കുന്ന കോശങ്ങൾ: ഒരു താൽക്കാലിക പ്രതിഭാസം

മരണശേഷം ശരീരത്തിലെ എല്ലാ കോശങ്ങളും ഒരേ സമയം മരിക്കുന്നില്ല എന്നത് കൗതുകകരമായ ഒരു വസ്തുതയാണ്. ചില കോശങ്ങൾക്ക് ഒരു നിശ്ചിത കാലയളവിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ കഴിയും.

 * വൃക്കയിലെ കോശങ്ങൾ: മരണം സംഭവിച്ച് ഏകദേശം 30 മിനിറ്റ് വരെ വൃക്കയിലെ കോശങ്ങൾക്ക് പ്രവർത്തിക്കാൻ സാധിക്കും.

 * ചർമ്മത്തിലെ കോശങ്ങൾ: ചർമ്മത്തിലെ കോശങ്ങൾക്ക് ഏകദേശം 24 മണിക്കൂർ വരെ ജീവൻ നിലനിർത്താൻ കഴിയും.

 * അസ്ഥിയിലെ കോശങ്ങൾ: അസ്ഥികളിലെ കോശങ്ങൾക്ക് 48 മണിക്കൂർ വരെ സജീവമായിരിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.

 * രക്തക്കുഴലിലെ കോശങ്ങൾ: രക്തക്കുഴലുകളിലെ കോശങ്ങൾക്ക് 3 ദിവസം വരെ പ്രവർത്തിക്കാൻ കഴിഞ്ഞേക്കാം.

ഒരു വിളക്ക് അണഞ്ഞതിന് ശേഷവും അതിലെ ചൂട് കുറച്ചുനേരം നിലനിൽക്കുന്നതുപോലെ, ശരീരത്തിലെ ചില കോശങ്ങൾ മരണം സംഭവിച്ചതിന് ശേഷവും കുറച്ചുനേരം അവയുടെ പ്രവർത്തനം തുടരുന്നു. എന്നാൽ, ഇത് മൊത്തത്തിൽ ആ വ്യക്തി ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നതിൻ്റെ സൂചനയല്ല. തലച്ചോറിൻ്റെ പ്രവർത്തനം നിലച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, ജീവൻ എന്ന പ്രതിഭാസം അവസാനിച്ചു എന്ന് കണക്കാക്കുന്നു.

5. മരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയുടെ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ:

മരണം എന്നത് ഒരു നിമിഷത്തേക്കാൾ ഒരു പ്രക്രിയയാണെന്ന ഈ ധാരണ വൈദ്യശാസ്ത്രപരമായ തീരുമാനങ്ങളെയും ധാർമ്മിക ചിന്തകളെയും കാര്യമായി സ്വാധീനിക്കുന്നു.

 * അവയവദാനം: മസ്തിഷ്ക മരണം സംഭവിച്ച ഒരാളിൽ നിന്ന് അവയവങ്ങൾ ദാനം ചെയ്യാൻ സാധിക്കുന്നത്, മറ്റ് ശരീര കോശങ്ങൾ കുറച്ചുനേരം കൂടി പ്രവർത്തനക്ഷമമായിരിക്കും എന്നതിനാലാണ്.

 * ജീവൻ രക്ഷാ ഉപകരണങ്ങൾ: ഗുരുതരമായ മസ്തിഷ്ക ക്ഷതം സംഭവിച്ചവരെ ജീവൻ രക്ഷാ ഉപകരണങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ ദീർഘനേരം നിലനിർത്തുന്നതിലെ ധാർമ്മിക പ്രശ്നങ്ങൾ ഈ സങ്കീർണ്ണമായ മരണ നിർവചനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

 * മനുഷ്യജീവിതത്തിൻ്റെ വില: മരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണ, മനുഷ്യജീവിതത്തിൻ്റെ വിലയെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകളെയും സ്വാധീനിക്കുന്നു.

ഉപസംഹാരമായി, മരണം എന്നത് ലളിതമായ ഒരു അവസാനമല്ല, മറിച്ച് തലച്ചോറിൻ്റെ സുപ്രധാന പ്രവർത്തനങ്ങൾ നിലയ്ക്കുന്നതോടെ ആരംഭിക്കുന്ന ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ ജൈവ പ്രക്രിയയാണ്. മരണശേഷം ചില കോശങ്ങൾ കുറച്ചുനേരം കൂടി സജീവമായി തുടരുമെങ്കിലും, ജീവൻ എന്ന പ്രതിഭാസം തലച്ചോറിൻ്റെ പ്രവർത്തനവുമായി അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. മരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ സൂക്ഷ്മമായ ധാരണ, വൈദ്യശാസ്ത്രരംഗത്തും ധാർമ്മിക ചിന്തകളിലും ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുകയും ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകൾക്ക് പുതിയ വെളിച്ചം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു.