സ്പെഷ്യൽ മാര്യേജ് ആക്ട് 1954: ഒരു സംക്ഷിപ്ത വിവരണം
സ്പെഷ്യൽ മാര്യേജ് ആക്ട് 1954 എന്നത് ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ പൗരന്മാർക്കും അവരുടെ മതവിശ്വാസങ്ങളെ പരിഗണിക്കാതെ പരസ്പരം വിവാഹം കഴിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രത്യേക നിയമ നടപടിക്രമങ്ങൾ വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുന്ന ഒരു നിയമമാണ്. ഈ നിയമം 1954 ഒക്ടോബർ 9-ന് അംഗീകരിക്കുകയും 1954 ഡിസംബർ 17-ന് നിലവിൽ വരികയും ചെയ്തു. ഇന്ത്യൻ പൗരന്മാരായ ഏതൊരു പുരുഷനും സ്ത്രീക്കും ഈ നിയമപ്രകാരം വിവാഹിതരാകാൻ സാധിക്കും. അതുപോലെ, വിദേശത്തുള്ള ഇന്ത്യൻ വംശജർക്കും ജാതി, മതം, സമൂഹം എന്നിവയുടെ ഭേദമില്ലാതെ ഈ നിയമം അനുസരിച്ച് വിവാഹം ചെയ്യാവുന്നതാണ്.
ഈ നിയമപ്രകാരം വിവാഹം കഴിക്കുന്ന പുരുഷനോ സ്ത്രീക്കോ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു പങ്കാളി ഉണ്ടാകരുത്. വിവാഹിതരാകുന്ന പുരുഷന് 21 വയസ്സും സ്ത്രീക്ക് 18 വയസ്സും പൂർത്തിയായിരിക്കണം. കൂടാതെ, അവർ വിലക്കപ്പെട്ട ബന്ധത്തിലുള്ളവരായിരിക്കരുത്. വിവാഹിതരാകാൻ പോകുന്നവരിൽ ആർക്കെങ്കിലും വിവാഹത്തിന് സമ്മതം നൽകാൻ കഴിയാത്ത മാനസികാരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങളോ, സമ്മതം നൽകാൻ കഴിവുണ്ടെങ്കിലും മാനസികരോഗത്തിന് അടിമപ്പെടുകയോ, പ്രത്യുത്പാദന ശേഷിയില്ലാത്ത അവസ്ഥയോ, ദാമ്പത്യ ജീവിതം നയിക്കാൻ ലൈംഗിക ശേഷിയില്ലാത്ത അവസ്ഥയോ, തുടർച്ചയായ ഭ്രാന്തോ അപസ്മാരമോ ഉണ്ടാകരുത്.
ഈ നിയമപ്രകാരം, സബ്ബ് രജിസ്ട്രാർ ഓഫീസിലെ നിയമിതനായ സബ്ബ് രജിസ്ട്രാർ ആണ് വിവാഹ ഓഫീസർ.
പ്രത്യേക വിവാഹ നിയമപ്രകാരം വിവാഹം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ, അവർ താമസിക്കുന്ന ജില്ലയിലെ വിവാഹ ഓഫീസർക്ക് നിശ്ചിത ഫോറത്തിൽ നോട്ടീസ് നൽകണം. നോട്ടീസ് നൽകുന്നതിന് തൊട്ടുമുമ്പുള്ള 30 ദിവസങ്ങളിൽ ഏതെങ്കിലും ഒരാൾ ആ ജില്ലയിൽ താമസിച്ചിരിക്കണം.
നോട്ടീസ് ലഭിച്ച ഉടൻതന്നെ വിവാഹ ഓഫീസർ അത് വിവാഹ രജിസ്റ്ററിൽ രേഖപ്പെടുത്തുകയും ഈ നോട്ടീസുകൾ ഓഫീസ് രേഖയായി സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യണം. ഈ രജിസ്റ്റർ ഫീസ് നൽകാതെ ആർക്കും പരിശോധിക്കാവുന്നതാണ്.
വിവാഹ നോട്ടീസിന്റെ ഒരു പകർപ്പ് ഓഫീസ് പരിസരത്ത് പൊതുജനങ്ങൾക്ക് കാണാൻ സാധിക്കുന്ന വിധത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കണം. വധൂവരന്മാരിൽ ഒരാൾ മറ്റൊരു ജില്ലയിലാണ് താമസിക്കുന്നതെങ്കിൽ, നോട്ടീസ് സ്വീകരിച്ച ഓഫീസർ അതിന്റെ ഒരു പകർപ്പ് അവിടുത്തെ ഓഫീസർക്ക് അയച്ചുകൊടുക്കുകയും അവിടെ അത് പൊതു പ്രദർശനത്തിന് വെക്കുകയും വേണം.
നോട്ടീസിൽ പരാമർശിച്ചിട്ടുള്ള വിവാഹത്തിന് ആക്ഷേപമുള്ള ഏതൊരാൾക്കും, നോട്ടീസ് പരസ്യപ്പെടുത്തി 30 ദിവസത്തിനുള്ളിൽ വിവാഹ ഓഫീസർക്ക് ആക്ഷേപം സമർപ്പിക്കാം. ഈ ആക്ഷേപം പ്രത്യേക വിവാഹ നിയമത്തിലെ വ്യവസ്ഥകൾക്ക് വിരുദ്ധമായാണ് വിവാഹം നടക്കുന്നതെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നതായിരിക്കണം. നിയമപരമായി ഈ വിവാഹം നടത്തുന്നതിന് എന്തെങ്കിലും തടസ്സങ്ങളുണ്ടെങ്കിൽ അതും ബോധിപ്പിക്കാം. ഇതിനെക്കുറിച്ച് വിവാഹ ഓഫീസർ അന്വേഷണം നടത്തുകയും ആക്ഷേപം ശരിയല്ലെന്ന് കണ്ടാൽ നിയമപ്രകാരം വിവാഹം നടത്തിക്കൊടുക്കുകയും ചെയ്യും.
നോട്ടീസ് നൽകിയ ശേഷം, മൂന്ന് സാക്ഷികളുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ വിവാഹ ഓഫീസറുടെ ഓഫീസിലോ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് ഏതെങ്കിലും സ്ഥലത്തോ വെച്ച് വിവാഹം നടത്താവുന്നതാണ്. അതിനുശേഷം വിവാഹ ഓഫീസർ വിവാഹം രജിസ്റ്റർ ചെയ്യുകയും സർട്ടിഫിക്കറ്റ് നൽകുകയും ചെയ്യും.
മുൻപ് മതപരമായ വിവാഹം കഴിഞ്ഞവർക്കും ഈ നിയമപ്രകാരം വിവാഹം രജിസ്റ്റർ ചെയ്യാൻ സാധിക്കും. അതിനായി താഴെ പറയുന്ന നിബന്ധനകൾ പാലിക്കണം:
* രണ്ടുപേരും രജിസ്ട്രേഷന് അപേക്ഷിക്കുന്നതിന് മുൻപ് തന്നെ വിവാഹിതരായിരിക്കണം.
* അവർ ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാരായി ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കുന്നവരായിരിക്കണം.
* രണ്ടുപേർക്കും ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു ഭാര്യയോ ഭർത്താവോ ഉണ്ടാകരുത്.
* രജിസ്ട്രേഷൻ സമയത്ത് ആരും മാനസികരോഗികൾ ആയിരിക്കരുത്.
* രജിസ്ട്രേഷൻ സമയത്ത് ഇരുവർക്കും 21 വയസ്സ് പൂർത്തിയായിരിക്കണം.
* അവർ പരസ്പരം വിലക്കപ്പെട്ട രക്തബന്ധത്തിലുള്ളവരായിരിക്കരുത്.
* അപേക്ഷ സമർപ്പിക്കുന്നതിന് തൊട്ടുമുമ്പുള്ള 30 ദിവസത്തിൽ കുറയാത്ത കാലം അവർ വിവാഹ ഓഫീസറുടെ അധികാരപരിധിയിലുള്ള ജില്ലയിൽ താമസിക്കുന്നവരായിരിക്കണം.
ഈ നിയമപ്രകാരം വിവാഹിതരായവരുടെയും രജിസ്റ്റർ ചെയ്തവരുടെയും കുട്ടികളുടെ സ്വത്തവകാശവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കാണുന്നതിനായി ഇന്ത്യൻ പിന്തുടർച്ചാവകാശ നിയമം 1925 സർക്കാർ നടപ്പാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഈ നിയമപ്രകാരം വിവാഹിതരായവരുടെയും രജിസ്റ്റർ ചെയ്തവരുടെയും അവരുടെ മക്കളുടെയും പിന്തുടർച്ച സാധാരണയായി ഇന്ത്യൻ പിന്തുടർച്ചാവകാശ നിയമപ്രകാരമായിരിക്കും. എന്നാൽ, ദമ്പതികൾ ഹിന്ദു, ബുദ്ധ, ജൈന, സിഖ് മതവിശ്വാസികളാണെങ്കിൽ അവർക്ക് ഹിന്ദു പിന്തുടർച്ചാവകാശ നിയമം തന്നെയായിരിക്കും ബാധകമാകുക.
ഇന്ത്യയിൽ പൊതു സിവിൽ കോഡ് നിലവിലില്ലെങ്കിലും, മതേതര ജീവിതം ആഗ്രഹിക്കുന്നവർക്ക് ഈ രണ്ടു നിയമങ്ങളും പിന്തുടർന്ന് അത്തരമൊരു ജീവിതം സാധ്യമാക്കാൻ സാധിക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment