മിത്തുകൾ, യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ

പ്രപഞ്ചം: ഉത്ഭവത്തിന്റെ മിത്തുകളും യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളും 

------------------------------------------------------------------------------

മനുഷ്യരാശിക്ക് എന്നും വിസ്മയം നൽകിയിട്ടുള്ള ഒരു ചോദ്യമാണ് പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഉത്ഭവം. അനന്തമായി പരന്നുകിടക്കുന്ന ഈ മഹാപ്രപഞ്ചം എങ്ങനെ ഉണ്ടായി? എവിടെനിന്ന് വന്നു? ഈ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം തേടിയുള്ള മനുഷ്യന്റെ യാത്ര പുരാതന കാലം മുതൽ ഇന്നുവരെ തുടരുകയാണ്. ഓരോ സംസ്കാരവും, ഓരോ മതവും, ഓരോ കാലഘട്ടവും ഈ ചോദ്യത്തിന് തങ്ങളുടേതായ വ്യാഖ്യാനങ്ങളും കഥകളും നൽകി. ചിലർ ഇതിനെ ദിവ്യമായ ഒരു സൃഷ്ടികർമ്മമായി കണ്ടപ്പോൾ, മറ്റുചിലർ പ്രകൃതിയുടെ നിഗൂഢമായ പ്രക്രിയയായി ഇതിനെ സമീപിച്ചു. ഈ കഥകളിലെല്ലാം ഒരു പൊതുവായ വസ്തുതയുണ്ടായിരുന്നോ? അതോ ഓരോ കഥയും തനതായ വഴികളിലൂടെയാണോ പ്രപഞ്ചരഹസ്യങ്ങളെ സമീപിച്ചത്? ഈ ചോദ്യങ്ങളെല്ലാം പ്രപഞ്ചോത്ഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകളെ സമ്പന്നമാക്കുന്നു. 

പുരാതന കഥകളിലെ പ്രപഞ്ചസൃഷ്ടി: ഒരു പൊതുവായ ധാരണ 

പ്രപഞ്ചസൃഷ്ടിയെക്കുറിച്ചുള്ള കഥകൾ മനുഷ്യന്റെ ഭാവനയുടെയും ജിജ്ഞാസയുടെയും പ്രതിഫലനമാണ്. ഓരോ സംസ്കാരവും തങ്ങൾക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്തെ എങ്ങനെ കണ്ടു എന്നതിന്റെ ഒരു നേർച്ചിത്രവും ഈ കഥകൾ നൽകുന്നു. 

മധ്യ ആഫ്രിക്കയിലെ ബോഷോംഗോ ജനതയുടെ ഐതിഹ്യം പ്രപഞ്ചസൃഷ്ടിയുടെ കൗതുകകരമായ ഒരു ചിത്രം നൽകുന്നു. അവരുടെ വിശ്വാസമനുസരിച്ച്, തുടക്കത്തിൽ സർവ്വശക്തനായ ബുംബയും ഇരുട്ടും വെള്ളവും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. വയറുവേദന കാരണം ബുംബ സൂര്യനെയും, പിന്നീട് ചന്ദ്രനെയും നക്ഷത്രങ്ങളെയും, ജന്തുജാലങ്ങളെയും, ഒടുവിൽ മനുഷ്യനെയും ഛർദ്ദിച്ച് പുറത്തുവിട്ടു. ഈ കഥ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ സൃഷ്ടിക്ക് പിന്നിൽ ഒരു ദൈവികശക്തിയുടെ ഇടപെടൽ ഉണ്ടെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇവിടെ ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു വസ്തുതയുണ്ട്: സൃഷ്ടിക്ക് മുൻപ് 'ശുദ്ധമായ ശൂന്യത' ആയിരുന്നില്ല ഉണ്ടായിരുന്നത്. മറിച്ച്, 'ഇരുട്ടും വെള്ളവും' അവിടെ നിലനിന്നിരുന്നു. 

ഇതുപോലെ, ലോകത്തിലെ പ്രധാന മതങ്ങളും സംസ്കാരങ്ങളും അവരുടേതായ സൃഷ്ടികഥകളിലൂടെ പ്രപഞ്ചോത്ഭവത്തെ വിശദീകരിക്കുന്നു. 

ഹിന്ദുമതത്തിൽ, പ്രപഞ്ചസൃഷ്ടി ഒരു ചക്രീയമായ പ്രക്രിയയാണ്. ഓരോ കൽപത്തിലും ബ്രഹ്മാവ് പ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയും പിന്നീട് അത് വിഷ്ണുവിൽ ലയിക്കുകയും, വീണ്ടും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ബ്രഹ്മാവ് വിഷ്ണുവിന്റെ നാഭിയിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ച താമരയിൽ നിന്നാണ് ജനിക്കുന്നത്. ഇവിടെയും, സൃഷ്ടിക്ക് മുൻപ് വിഷ്ണുവും താമരയും നിലനിന്നിരുന്നു. ഋഗ്വേദത്തിലെ നാസദീയ സൂക്തം സൃഷ്ടിക്ക് മുൻപുള്ള അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ ദാർശനികമായ ഒരു ഉൾക്കാഴ്ച നൽകുന്നു. "സത്തും അസത്തും ഇല്ലാത്ത ഒരു അവസ്ഥ"യെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോഴും, "അഗാധമായ ഒരു ജലരാശിയിൽ 'ഒന്ന്' മാത്രമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്" എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് സമ്പൂർണ്ണ ശൂന്യതയല്ല, മറിച്ച് ഒരുതരം പ്രാഥമിക അസ്തിത്വം നിലനിന്നിരുന്നു എന്നതിനെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. 

ക്രിസ്തുമതത്തിൽ, ബൈബിളിലെ ഉത്പത്തി പുസ്തകം പ്രപഞ്ചസൃഷ്ടിയെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായ വിവരങ്ങൾ നൽകുന്നു. ഏകദൈവമായ ദൈവം ആറ് ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് പ്രപഞ്ചത്തെയും അതിലുള്ള സകലത്തെയും സൃഷ്ടിച്ചു. എന്നാൽ ഉത്പത്തി പുസ്തകം തുടങ്ങുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്: "ആദിയിൽ ദൈവം ആകാശവും ഭൂമിയും സൃഷ്ടിച്ചു. ഭൂമി രൂപമില്ലാത്തതും ശൂന്യവുമായിരുന്നു; അന്ധകാരം ആഴത്തിനു മീതെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ദൈവാത്മാവ് ജലത്തിനുമീതെ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു." ഇവിടെയും, ദൈവം പ്രവർത്തിക്കുന്നതിന് മുൻപ് ഒരു രൂപമില്ലാത്ത ഭൂമിയും, അന്ധകാരവും, ജലവും നിലവിലുണ്ടായിരുന്നു. ഇത് 'ഒന്നുമില്ലായ്മയിൽ നിന്ന്' എന്നതിലുപരി, 'നിലവിലുള്ളതിൽ നിന്ന് ക്രമീകരിച്ച്' എന്ന ആശയത്തെയാണ് പിന്തുണയ്ക്കുന്നത്. 

ഇസ്ലാം മതത്തിൽ, അല്ലാഹുവാണ് പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഏകസ്രഷ്ടാവ്. ഖുർആൻ അനുസരിച്ച്, ആറ് ദിവസങ്ങൾ അഥവാ ഘട്ടങ്ങളിലായിട്ടാണ് അല്ലാഹു ആകാശങ്ങളെയും ഭൂമിയെയും അവയ്ക്കിടയിലുള്ള സകലതിനെയും സൃഷ്ടിച്ചത്. അല്ലാഹു ഒരു കാര്യം ഉണ്ടാകണമെന്ന് ഉദ്ദേശിച്ചാൽ, "കൂൻ ഫയകൂൻ" (ഉണ്ടാകട്ടെ, അപ്പോൾ അതുണ്ടാകുന്നു) എന്ന് പറയുന്നു. ഇത് അല്ലാഹുവിന്റെ സർവ്വശക്തിയെ എടുത്തു കാണിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഖുർആനിൽ വെള്ളത്തിൽ നിന്നാണ് എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളെയും സൃഷ്ടിച്ചതെന്ന് പറയുന്നു. ഇത് സൃഷ്ടിക്ക് മുൻപ് വെള്ളം എന്ന ഒരു അടിസ്ഥാന ഘടകം നിലവിലുണ്ടായിരുന്നു എന്നതിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു. 

മറ്റ് പ്രാചീന സംസ്കാരങ്ങളിലും ഈ സമാനതകൾ കാണാം. പുരാതന ഈജിപ്തിൽ, സൃഷ്ടിക്ക് മുൻപ് നൂൺ (Nun) എന്ന് പേരുള്ള അഗാധമായ ഒരു ജലരാശി മാത്രമായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഈ ജലത്തിൽ നിന്നാണ് ആറ്റം എന്ന ദൈവം ഉയർന്നുവന്ന് മറ്റ് ദൈവങ്ങളെയും പ്രപഞ്ചത്തെയും സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. നോർസ് പുരാണത്തിൽ, ഗിനുംഗഗാപ്പ് എന്ന് പേരുള്ള ശൂന്യമായ ഒരിടത്തുനിന്നാണ് പ്രപഞ്ചം ആരംഭിക്കുന്നത്. എന്നാൽ ഇത് കേവലം ഒരു ശൂന്യതയായിരുന്നില്ല. വടക്ക് തണുപ്പും തെക്ക് തീയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഈ തീയും തണുപ്പും കൂടിച്ചേർന്നാണ് ഇമിർ എന്ന ഭീമനും ലോകവും രൂപപ്പെടുന്നത്. ഇവിടെയും ശൂന്യതയോടൊപ്പം ചില അടിസ്ഥാന ഘടകങ്ങൾ നിലനിന്നിരുന്നു. 

ഈ കഥകളെല്ലാം സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിച്ചാൽ ഒരു പ്രധാന വസ്തുത വെളിവാകുന്നു: ഈ മതപരവും ഐതിഹ്യപരവുമായ സൃഷ്ടികഥകളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഒരു 'ശുദ്ധമായ ശൂന്യതയിൽ' നിന്നുള്ള സൃഷ്ടിയെക്കുറിച്ച് പറയുന്നില്ല. മറിച്ച്, ഒരു സ്രഷ്ടാവ് അല്ലെങ്കിൽ ദൈവികശക്തിയുടെ ഇടപെടലിന് മുൻപ്, ചില പ്രാഥമിക ഘടകങ്ങൾ (ഉദാഹരണത്തിന്: ജലം, ഇരുട്ട്, ഊർജ്ജം, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു രൂപമില്ലാത്ത അവസ്ഥ) നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് ഈ കഥകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ പ്രാഥമിക അസ്തിത്വത്തെ ക്രമീകരിക്കുകയോ, അതിൽ നിന്ന് പുതിയ രൂപങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതിലൂടെയാണ് പ്രപഞ്ചം ഉടലെടുക്കുന്നത്. ഇത് 'ഒന്നുമില്ലായ്മയിൽ നിന്ന് എല്ലാം ഉണ്ടായി' എന്നതിലുപരി, 'നിലവിലുള്ള ഒന്നിൽ നിന്ന് എല്ലാം ഉണ്ടായി' എന്ന ആശയത്തെയാണ് പലപ്പോഴും മുന്നോട്ട് വെക്കുന്നത്. 

ശാസ്ത്രീയ കാഴ്ചപ്പാട്: മഹാവിസ്ഫോടനവും പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ തുടർച്ചയും 

ഈ പുരാതന കഥകൾക്ക് സമാന്തരമായി, ആധുനിക ശാസ്ത്രം പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഉത്ഭവത്തെയും പരിണാമത്തെയും കുറിച്ച് വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ചിത്രം നൽകുന്നു. നിരീക്ഷണങ്ങളെയും ഗണിതശാസ്ത്രപരമായ തെളിവുകളെയും അടിസ്ഥാനമാക്കി, മഹാവിസ്ഫോടന സിദ്ധാന്തം (Big Bang Theory) പ്രപഞ്ചോത്ഭവത്തെ വിശദീകരിക്കുന്നു. ഈ സിദ്ധാന്തമനുസരിച്ച്: 

 * ഏകദേശം 13.8 ബില്യൺ (1380 കോടി) വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, പ്രപഞ്ചം അതിസാന്ദ്രവും അതിചൂടുള്ളതുമായ ഒരു ബിന്ദുവിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി. 

 * ഈ ബിന്ദുവിൽ ദ്രവ്യം, ഊർജം, സ്ഥലം, സമയം എന്നിവയെല്ലാം ഏകീകൃത രൂപത്തിലായിരുന്നു. 

 * അങ്ങേയറ്റത്തെ താപനില ഒരു സ്ഫോടനാത്മകമായ വികാസത്തിന് കാരണമായി. ഈ വികാസം സ്പേസ് ടൈം (സ്ഥല-കാലം) രൂപീകരിച്ചു. 

 * പ്രപഞ്ചം വികസിക്കുന്നതിനനുസരിച്ച് തണുക്കുകയും, അതിൽ നിന്ന് അടിസ്ഥാന ശക്തികൾ (ഗുരുത്വാകർഷണം, വൈദ്യുതകാന്തികബലം, ശക്തവും ദുർബലവുമായ ന്യൂക്ലിയർ ബലങ്ങൾ) ക്രമേണ വേർപെടുകയും, ഊർജ്ജത്തിൽ നിന്ന് പ്രാഥമിക കണികകളായ ക്വാർക്കുകളും ഇലക്ട്രോണുകളും രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഈ കണികകൾ പിന്നീട് പ്രോട്ടോണുകളും ന്യൂട്രോണുകളും രൂപീകരിക്കാൻ സഹായിച്ചു. 

 * മഹാവിസ്ഫോടനത്തിനു ശേഷമുള്ള ആദ്യത്തെ 100-250 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾ "ഇരുണ്ട യുഗം" (Dark Ages) എന്നറിയപ്പെടുന്നു. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ നക്ഷത്രങ്ങളും ഗാലക്സികളും രൂപപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. ഹൈഡ്രജൻ, ഹീലിയം ആറ്റങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു പ്രധാനമായും ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഈ ഇരുണ്ട യുഗത്തിനു ശേഷം ആദ്യത്തെ നക്ഷത്രങ്ങളും താരാപഥങ്ങളും രൂപപ്പെടാൻ തുടങ്ങി, പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഘടനാപരമായ രൂപീകരണത്തിന് ഇത് വഴിയൊരുക്കി. 

 * ഇന്നത്തെ നിലയിലേക്ക് പ്രപഞ്ചം വികസിച്ചത് ഈ തുടർച്ചയായ മാറ്റങ്ങളിലൂടെയാണ്. ഗാലക്സികൾ നമ്മിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്നതായി ശാസ്ത്രജ്ഞർ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. വിദൂര താരാപഥങ്ങൾ കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ പിൻവാങ്ങുന്നു എന്ന കണ്ടെത്തൽ പ്രപഞ്ചം വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നതിന് തെളിവാണ്. ഈ വികാസം ത്വരിതപ്പെടുകയാണെന്നും പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു. 

മഹാവിസ്ഫോടന സിദ്ധാന്തം പ്രപഞ്ചത്തിന് ഒരു തുടക്കം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ശാസ്ത്രീയമായി നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. എന്നാൽ, ഈ 'തുടക്കം' എന്നത് 'ശുദ്ധമായ ശൂന്യതയിൽ നിന്ന്' എന്ന ആശയത്തെ അതേപടി സ്വീകരിക്കുന്നില്ല. മഹാവിസ്ഫോടനത്തിന് മുൻപ് എന്തുണ്ടായിരുന്നു എന്ന ചോദ്യത്തിന് ശാസ്ത്രത്തിന് ഇന്നും വ്യക്തമായ ഉത്തരമില്ല. ചില സിദ്ധാന്തങ്ങൾ മഹാവിസ്ഫോടനത്തിന് മുൻപ് മറ്റൊരു പ്രപഞ്ചം ചുരുങ്ങിച്ചേർന്നതിന്റെ ഫലമാകാം ഇതെന്നും, പ്രപഞ്ചം ഒരു തുടർച്ചയായ ചക്രത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്നും പറയുന്നു (ഉദാഹരണത്തിന്, സൈക്ലിക് യൂണിവേഴ്സ് തിയറി, മൾട്ടിവേഴ്സ് സിദ്ധാന്തങ്ങൾ). ഇത് പൂർണ്ണമായ 'തുടക്കമില്ലായ്മ' എന്ന ആശയത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നില്ലെങ്കിലും, മഹാവിസ്ഫോടനം എന്നത് പ്രപഞ്ചചക്രത്തിലെ ഒരു പ്രത്യേക ബിന്ദു മാത്രമാണെന്ന കാഴ്ചപ്പാടിനോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നതാണ്. 

മിത്തുകളും ശാസ്ത്രവും: ഒരു താരതമ്യം 

പ്രപഞ്ചോത്ഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പുരാതന കഥകളും ആധുനിക ശാസ്ത്രീയ സിദ്ധാന്തങ്ങളും താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ കൗതുകകരമായ ചില സാമ്യതകളും അടിസ്ഥാനപരമായ വ്യത്യാസങ്ങളും കാണാൻ കഴിയും. 

പ്രധാന സാമ്യതകൾ: 

 * നിലവിലുള്ളതിൽ നിന്നുള്ള ഉത്ഭവം: മിക്ക പുരാണങ്ങളിലും സൃഷ്ടി നടക്കുന്നത് മുൻപേ നിലനിന്നിരുന്ന വെള്ളം, ഇരുട്ട്, താപം പോലുള്ള പ്രാഥമിക വസ്തുക്കളിൽ നിന്നാണ്. സമാനമായി, മഹാവിസ്ഫോടന സിദ്ധാന്തം ആരംഭിക്കുന്നത് കേവലം ശൂന്യതയിൽ നിന്നല്ല, മറിച്ച് അതിസാന്ദ്രവും ഊർജ്ജസമ്പുഷ്ടവുമായ ഒരു 'സിംഗുലാരിറ്റിയിൽ' നിന്നാണ്. രണ്ടിടത്തും 'ഒന്നുമില്ലായ്മയിൽ' നിന്ന് എന്നതിനേക്കാൾ, 'ചുരുങ്ങിയ ഒന്നിൽ' നിന്ന് വികാസം പ്രാപിക്കുന്നു എന്ന ആശയത്തിനാണ് മുൻതൂക്കം. 

 * ക്രമത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റം: പുരാണ കഥകളിൽ ദൈവം രൂപമില്ലാത്ത അവസ്ഥയിൽ (Chaos) നിന്ന് ക്രമമുള്ള ലോകം (Cosmos) സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ശാസ്ത്രത്തിൽ, ഏകതാനമായതും അതിചൂടുള്ളതുമായ അവസ്ഥയിൽ നിന്ന് പ്രപഞ്ചം തണുക്കുകയും, നക്ഷത്രങ്ങളും ഗാലക്സികളും പോലുള്ള സങ്കീർണ്ണ ഘടനകൾ രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്തു. രൂപമില്ലായ്മയിൽ നിന്ന് രൂപത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര രണ്ടിലും കാണാം. 

 * ഒരു തുടക്കത്തിന്റെ ആശയം: എല്ലാ മിത്തുകളും പ്രപഞ്ചത്തിന് ഒരു തുടക്കമുണ്ടായിരുന്നെന്ന് പറയുന്നു. ശാസ്ത്രവും, മഹാവിസ്ഫോടന സിദ്ധാന്തത്തിലൂടെ, പ്രപഞ്ചത്തിന് ഏകദേശം 13.8 ബില്യൺ വർഷം മുൻപ് ഒരു തുടക്കമുണ്ടായി എന്ന് സമർത്ഥിക്കുന്നു. 

അടിസ്ഥാനപരമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ: 

 * രീതിശാസ്ത്രം (Methodology): ഇതാണ് ഏറ്റവും പ്രധാന വ്യത്യാസം. മിത്തുകൾ ഭാവന, വിശ്വാസം, പാരമ്പര്യം, പ്രതീകാത്മകത എന്നിവയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. അവയുടെ ലക്ഷ്യം വിശദീകരണത്തിനപ്പുറം അർത്ഥം നൽകുക എന്നതാണ്. എന്നാൽ ശാസ്ത്രം നിരീക്ഷണം, പരീക്ഷണം, തെളിവ്, ഗണിതശാസ്ത്രപരമായ യുക്തി എന്നിവയെ ആശ്രയിക്കുന്നു. ശാസ്ത്രീയ സിദ്ധാന്തങ്ങൾ എപ്പോഴും ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാവുന്നതും തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ തിരുത്തപ്പെടാവുന്നതുമാണ്. 

 * 'എന്തിന്' എന്നതും 'എങ്ങനെ' എന്നതും: മിത്തുകൾ പ്രധാനമായും ഉത്തരം നൽകാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് 'എന്തിന്' എന്ന ചോദ്യത്തിനാണ്. എന്തിന് പ്രപഞ്ചം ഉണ്ടായി? എന്താണ് മനുഷ്യന്റെ സ്ഥാനം? എന്നാൽ ശാസ്ത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് 'എങ്ങനെ' എന്ന ചോദ്യത്തിലാണ്. എങ്ങനെ പ്രപഞ്ചം ഉണ്ടായി? എന്ത് ഭൗതിക നിയമങ്ങളാണ് ഇതിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത്? 

 * സ്രഷ്ടാവിന്റെ പങ്ക്: പുരാണകഥകളുടെയെല്ലാം കേന്ദ്രബിന്ദു ഒരു സ്രഷ്ടാവാണ് (ദൈവം അല്ലെങ്കിൽ ദൈവിക ശക്തികൾ). എന്നാൽ മഹാവിസ്ഫോടന സിദ്ധാന്തം ഒരു പ്രകൃതിപരമായ പ്രക്രിയയാണ് വിശദീകരിക്കുന്നത്. അതിന് ഒരു സ്രഷ്ടാവിന്റെ ആവശ്യമില്ല. അത് പ്രകൃതിനിയമങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് സംഭവിച്ച ഒരു പ്രതിഭാസമായിട്ടാണ് ശാസ്ത്രലോകം കാണുന്നത്. 

ഉപസംഹാരം: അറിവിനായുള്ള അടങ്ങാത്ത ദാഹം 

പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഉത്ഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള മനുഷ്യന്റെ അന്വേഷണം അവന്റെ ചിന്തയുടെയും സംസ്കാരത്തിന്റെയും പരിണാമത്തെയാണ് അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത്. പുരാതന കാലത്ത്, തങ്ങൾക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്തെ മനസ്സിലാക്കാൻ മനുഷ്യൻ കഥകളെയും മിത്തുകളെയും ആശ്രയിച്ചു. ഈ കഥകൾ പ്രകൃതിയുടെ പ്രതിഭാസങ്ങൾക്ക് ഒരു ക്രമവും അർത്ഥവും നൽകി. അവ അക്കാലത്തെ അറിവിന്റെയും ഭാവനയുടെയും പരിമിതിക്കുള്ളിൽ നിന്നുകൊണ്ടുള്ള ഏറ്റവും മികച്ച വിശദീകരണങ്ങളായിരുന്നു. 

ഇന്ന്, ശാസ്ത്രം നമുക്ക് കൂടുതൽ വ്യക്തവും തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ളതുമായ ഒരു ചിത്രം നൽകുന്നു. മഹാവിസ്ഫോടന സിദ്ധാന്തം പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഒരു സുപ്രധാന നാഴികക്കല്ലാണെങ്കിലും, അത് അവസാന വാക്കല്ല. മഹാവിസ്ഫോടനത്തിന് മുൻപ് എന്തായിരുന്നു? എന്താണ് ഡാർക്ക് മാറ്റർ, ഡാർക്ക് എനർജി? പ്രപഞ്ചം അനന്തമാണോ? ഇത്തരം ചോദ്യങ്ങൾ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പരിമിതികളെയും മുന്നോട്ടുള്ള സാധ്യതകളെയും ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. 

ഒരർത്ഥത്തിൽ, പുരാതന മിത്തുകളും ആധുനിക ശാസ്ത്രവും മനുഷ്യന്റെ അടങ്ങാത്ത ജിജ്ഞാസയുടെ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത മുഖങ്ങളാണ്. ഒന്ന് പ്രതീകങ്ങളിലൂടെയും വിശ്വാസത്തിലൂടെയും ഉത്തരം തേടിയപ്പോൾ, മറ്റൊന്ന് തെളിവുകളിലൂടെയും യുക്തിയിലൂടെയും ഉത്തരം തേടുന്നു. ഈ അന്വേഷണം ഇന്നും തുടരുന്നു. പ്രപഞ്ചമെന്ന മഹാത്ഭുതത്തിന് മുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ, നാം എത്രത്തോളം പഠിച്ചുവെന്നും ഇനിയും എത്രത്തോളം അറിയാനുണ്ടെന്നും ഒരുപോലെ തിരിച്ചറിയുന്നു. ആ അറിവിനായുള്ള യാത്രയാണ് മനുഷ്യരാശിയെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നത്.

✍   Basheer Pengattiri