88- മനുഷ്യകേന്ദ്രിത പ്രപഞ്ചം

 മനുഷ്യകേന്ദ്രിത പ്രപഞ്ചം: ശാസ്ത്രീയമായ ഒരു തിരസ്കരണം 

"ഈ പ്രപഞ്ചവും അതിലെ സർവ്വ ജീവജാലങ്ങളും മനുഷ്യരാശിക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാണ് സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്" എന്ന ആശയം, ചരിത്രത്തിലുടനീളം മതപരവും തത്ത്വചിന്താപരവുമായ സംവാദങ്ങളിൽ ഒരു പ്രധാന സ്ഥാനം നേടിയിട്ടുണ്ട്. ഭൂമിയിലെ സവിശേഷമായ സാഹചര്യങ്ങളും, സങ്കീർണ്ണമായ ജീവരൂപങ്ങളുടെ നിലനിൽപ്പും ഒരു ബുദ്ധിമാനായ സൃഷ്ടികർത്താവിൻ്റെ (ദൈവത്തിൻ്റെ) ബോധപൂർവ്വമായ ഇടപെടൽ കൊണ്ടാണെന്ന് ഈ വാദക്കാർ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു. ഭൂമി സൂര്യനിൽ നിന്ന് അനുയോജ്യമായ അകലത്തിൽ ("ഗോൾഡിലോക്ക്സ് സോൺ") സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നതും, ജീവന് അത്യന്താപേക്ഷിതമായ ഓക്സിജൻ സമൃദ്ധമായിരിക്കുന്നതും അവരുടെ വാദങ്ങൾക്ക് പിൻബലമായി അവർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു.

എന്നിരുന്നാലും, ആധുനിക ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ കണ്ടെത്തലുകളും യുക്തിസഹമായ വിശകലനങ്ങളും ഈ മനുഷ്യകേന്ദ്രിത വീക്ഷണത്തെ ശക്തമായി നിരാകരിക്കുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ അതിവിശാലതയും, ഭൗമഗ്രഹത്തിലെ സാഹചര്യങ്ങളുടെ യാദൃശ്ചികതയും, ജീവൻ്റെ പരിണാമത്തിൻ്റെ ലക്ഷ്യമില്ലാത്ത പ്രക്രിയയും ഈ വാദത്തിന് എതിരായ ശക്തമായ തെളിവുകൾ നൽകുന്നു. ഈ ആശയങ്ങളെ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ പരിശോധിക്കാം.

1. ഗോൾഡിലോക്ക്സ് സോൺ: യാദൃശ്ചികതയുടെ മനോഹരമായ നൃത്തം

ഭൂമി സൂര്യനിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 150 ദശലക്ഷം കിലോമീറ്റർ അകലെ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. ഈ അകലം, ഭൂമിയിലെ താപനില ദ്രാവക രൂപത്തിലുള്ള ജലം നിലനിർത്താൻ അനുയോജ്യമാക്കുന്നു. ഈ വാസയോഗ്യമായ മേഖലയെയാണ് "ഗോൾഡിലോക്ക്സ് സോൺ" എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഇവിടെയാണ് നാം കുടിക്കാൻ വെള്ളവും, കൃഷി ചെയ്യാൻ മണ്ണും, ശ്വാസമെടുക്കാൻ വായുവും ഉള്ള ഒരു ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്നത്. ഈ അത്ഭുതകരമായ യാദൃശ്ചികത, ഒരു ദിവ്യശക്തിയുടെ ആസൂത്രിതമായ സൃഷ്ടിയാണെന്ന് പലരും വിശ്വസിക്കുന്നു.

എന്നാൽ, നക്ഷത്രങ്ങളും ഗ്രഹങ്ങളും നിറഞ്ഞ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ, വാസയോഗ്യമായ മേഖലയിൽ ഒരു ഗ്രഹം രൂപം കൊള്ളുന്നത് അത്ര അസാധാരണമല്ല. നമ്മുടെ സ്വന്തം ഗാലക്സിയായ ക്ഷീരപഥത്തിൽ ഏകദേശം 100 ബില്യൺ മുതൽ 400 ബില്യൺ വരെ നക്ഷത്രങ്ങളുണ്ട്. ഓരോ നക്ഷത്രത്തിനും ഒന്നോ അതിലധികമോ ഗ്രഹങ്ങൾ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യതയുമുണ്ട്. ഈ കണക്കുകൾ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ഗ്രഹങ്ങൾ അവയുടെ നക്ഷത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് വാസയോഗ്യമായ അകലത്തിൽ സ്ഥിതിചെയ്യാനുള്ള സാധ്യത വളരെ കൂടുതലാണ്.

സൗരയൂഥത്തിൽ തന്നെ, ഭൂമിയോടൊപ്പം ശുക്രനും ചൊവ്വയും സൂര്യനെ പരിക്രമണം ചെയ്യുന്നു. ഭൂമിയോട് ഏറെ സാമ്യമുള്ള ഈ ഗ്രഹങ്ങളിൽ ഒന്ന് അത്യധികം ചൂടേറിയതും (ശുക്രൻ), മറ്റൊന്ന് തണുത്തുറഞ്ഞതുമാണ് (ചൊവ്വ). ഈ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഓരോ ഗ്രഹത്തിൻ്റെയും രൂപീകരണ സമയത്തുണ്ടായ യാദൃശ്ചികമായ സാഹചര്യങ്ങളുടെ ഫലമാണ്. ഭൂമിയിലെ അനുകൂല സാഹചര്യങ്ങൾ ഒരു പ്രത്യേക രൂപകൽപ്പനയുടെ ഫലമാണെന്ന് വാദിക്കുന്നത്, ഒരു വലിയ ലോട്ടറിയിൽ വിജയിച്ച ഒരാൾ അത് ദൈവത്തിൻ്റെ പ്രത്യേക അനുഗ്രഹമാണെന്ന് പറയുന്നതിന് സമാനമാണ്. ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ ലോട്ടറി എടുക്കുമ്പോൾ, ഒരാൾക്ക് സമ്മാനം ലഭിക്കുന്നത് യാദൃശ്ചികതയുടെ ഫലമാണ്, അല്ലാതെ ആ വ്യക്തിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം ആസൂത്രണം ചെയ്തതല്ല.

കൂടാതെ, "ഗോൾഡിലോക്ക്സ് സോൺ" എന്ന ആശയം തന്നെ കേവലം ജലം ദ്രാവക രൂപത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന താപനിലയെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചുള്ളതാണ്. ഭൂമിയിലെ ജീവൻ്റെ വൈവിധ്യത്തിന് മറ്റ് നിരവധി ഘടകങ്ങളും പ്രധാനമാണ് - ഭൂമിയുടെ കാന്തികക്ഷേത്രം, അന്തരീക്ഷത്തിൻ്റെ ഘടന, ടെക്റ്റോണിക് പ്ലേറ്റുകളുടെ ചലനം തുടങ്ങിയവയെല്ലാം ജീവൻ്റെ നിലനിൽപ്പിന് നിർണായകമാണ്. ഈ ഘടകങ്ങളെല്ലാം ഒത്തുചേർന്നത് യാദൃശ്ചികതയുടെ ഒരു മനോഹരമായ നൃത്തമാണ്, അല്ലാതെ ഒരു ഏകീകൃത പദ്ധതിയുടെ ഫലമല്ല.

2. ഓക്സിജൻ: ജീവൻ്റെ പരിണാമത്തിൻ്റെ അത്ഭുതകരമായ ഉപോത്പന്നം

ഭൂമിയിലെ സമൃദ്ധമായ ഓക്സിജൻ അന്തരീക്ഷം, മനുഷ്യൻ ഉൾപ്പെടെയുള്ള സങ്കീർണ്ണ ജീവികളുടെ നിലനിൽപ്പിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. നമ്മുടെ ശ്വാസം, ജ്വലനം, ഊർജ്ജ ഉത്പാദനം എന്നിവക്കെല്ലാം ഓക്സിജൻ കൂടിയേ തീരൂ. ഈ നിർണായകമായ വാതകം ഒരു ബുദ്ധിമാനായ സൃഷ്ടികർത്താവ് മുൻകൂട്ടി നൽകിയതാണെന്ന വാദം, ഭൂമിയുടെ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ശാസ്ത്രീയമായ കണ്ടെത്തലുകളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ല.

ഏകദേശം 2.4 ബില്യൺ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ഭൂമിയിലെ അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഓക്സിജൻ്റെ അളവ് വർദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഈ "മഹത്തായ ഓക്സിജൻ സംഭവം" (Great Oxidation Event) സയനോബാക്ടീരിയ എന്ന സൂക്ഷ്മജീവികളുടെ പ്രവർത്തനഫലമായാണ് സംഭവിച്ചത്. ഈ ബാക്ടീരിയകൾ പ്രകാശസംശ്ലേഷണം (Photosynthesis) എന്ന പ്രക്രിയയിലൂടെ സൂര്യപ്രകാശത്തെ ഊർജ്ജമാക്കി മാറ്റുകയും, അതിൻ്റെ ഉപോത്പന്നമായി ഓക്സിജൻ പുറത്തുവിടുകയും ചെയ്തു. കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളോളം ഈ പ്രക്രിയ തുടർന്നതിൻ്റെ ഫലമായി അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഓക്സിജൻ സാന്ദ്രത ക്രമേണ വർദ്ധിച്ചു.

ഓക്സിജൻ മനുഷ്യന് വേണ്ടി മാത്രമാണ് സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതെങ്കിൽ, കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളോളം അത് എവിടെയായിരുന്നു എന്ന ചോദ്യം പ്രസക്തമാണ്. സങ്കീർണ്ണമായ ജീവരൂപങ്ങൾ പരിണമിച്ചു വരാൻ തുടങ്ങിയതിന് ശേഷമാണ് ഭൂമിയിൽ ഓക്സിജൻ സമൃദ്ധമായത്. ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ഓക്സിജൻ ജീവൻ്റെ പരിണാമത്തിന് മുൻപേ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു മുൻവ്യവസ്ഥയായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ജീവൻ്റെ തന്നെ ഒരു ഉപോത്പന്നമായിരുന്നു എന്നാണ്.

കൂടാതെ, ഓക്സിജൻ്റെ സാന്നിധ്യം ഭൂമിയിലെ ആദ്യകാല ജീവരൂപങ്ങൾക്ക് വിഷമായിരുന്നു. ഓക്സിജൻ സഹിക്കാൻ കഴിവുള്ള ജീവികൾ പരിണമിച്ചു വന്നതിന് ശേഷമാണ് ഈ വാതകം ജീവന് അനുകൂലമായ ഒരു ഘടകമായി മാറിയത്. പ്രകൃതിയുടെ ഈ യാദൃച്ഛികമായ വളർച്ച, ഒരു പ്രത്യേക സൃഷ്ടിയുടെ ലക്ഷ്യബോധമില്ലാത്ത സ്വഭാവത്തെയാണ് എടുത്തുകാണിക്കുന്നത്.

3. പരിണാമം: ലക്ഷ്യമില്ലാത്തതും എന്നാൽ അതിശയകരമായതുമായ ഒരു യാത്ര

ഭൂമിയിലെ ജീവജാലങ്ങളുടെ അത്ഭുതകരമായ വൈവിധ്യവും സങ്കീർണ്ണതയും പരിണാമ സിദ്ധാന്തത്തിലൂടെ ശാസ്ത്രീയമായി വിശദീകരിക്കാൻ കഴിയും. ചാൾസ് ഡാർവിൻ അവതരിപ്പിച്ച ഈ സിദ്ധാന്തം അനുസരിച്ച്, ജീവികൾ കാലക്രമേണ പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണത്തിലൂടെ (Natural Selection) മാറ്റങ്ങൾക്ക് വിധേയരാകുന്നു. ഏതെങ്കിലും ഒരു പ്രത്യേക ജീവിവർഗ്ഗത്തിന് വേണ്ടി മുൻകൂട്ടി തയ്യാറാക്കിയ ഒരു ദിവ്യപദ്ധതിയല്ല പരിണാമം. മറിച്ച്, നിലവിലുള്ള സാഹചര്യങ്ങളുമായി ഏറ്റവും നന്നായി പൊരുത്തപ്പെടുന്ന ജീവികൾ അതിജീവിക്കുകയും പ്രത്യുത്പാദനം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

മനുഷ്യൻ ഈ പരിണാമ പ്രക്രിയയുടെ ഒരു ആകസ്മികമായ ഉത്പന്നം മാത്രമാണ്, അല്ലാതെ അതിൻ്റെ ലക്ഷ്യമല്ല. കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളിലൂടെയുള്ള അനന്തമായ പരീക്ഷണങ്ങളുടെയും, തെറ്റുതിരുത്തലുകളുടെയും ഫലമാണ് ഇന്നത്തെ ജീവജാലങ്ങൾ. ഓരോ ജീവിവർഗ്ഗവും അതിൻ്റെ പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ രൂപംകൊണ്ടതാണ്.

ഉദാഹരണത്തിന്, ഏകദേശം 165 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങളോളം ഭൂമിയിൽ ആധിപത്യം പുലർത്തിയിരുന്ന ദിനോസറുകൾ, ഒരു വലിയ ഉൽക്കാവർഷത്തെത്തുടർന്ന് വംശനാശം സംഭവിച്ചു. ഈ ദുരന്തം സംഭവിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ, സസ്തനികൾക്ക് ഇന്നത്തെ രീതിയിൽ വളരാനും വികസിക്കാനുമുള്ള അവസരം ലഭിക്കുമായിരുന്നില്ല. മനുഷ്യൻ ഉൾപ്പെടെയുള്ള സസ്തനികളുടെ ആവിർഭാവം, ദിനോസറുകളുടെ വംശനാശമെന്ന യാദൃശ്ചിക സംഭവവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇത് പരിണാമം ഒരു ലക്ഷ്യബോധമില്ലാത്ത പ്രക്രിയയാണെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു.

മറ്റൊരു ഉദാഹരണം നോക്കാം. മനുഷ്യൻ്റെ കണ്ണ്, പരിണാമത്തിൻ്റെ ഒരു അത്ഭുതകരമായ സൃഷ്ടിയാണ്. എന്നാൽ, അത് തികഞ്ഞ ഒരു രൂപകൽപ്പനയല്ല. റെറ്റിനയിലെ നാഡീകോശങ്ങൾ പ്രകാശഗ്രാഹക കോശങ്ങൾക്ക് മുന്നിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഇത് "അന്ധബിന്ദു" (Blind Spot) എന്ന ഒരു പ്രശ്നത്തിന് കാരണമാകുന്നു. ഒരു ബുദ്ധിമാനായ സൃഷ്ടികർത്താവാണ് കണ്ണ് രൂപകൽപ്പന ചെയ്തതെങ്കിൽ, ഇങ്ങനെയൊരു പോരായ്മ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. പരിണാമം, നിലവിലുള്ള ഘടനകളിൽ ചെറിയ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി പുതിയ രൂപങ്ങളിലേക്ക് എത്താനുള്ള ഒരു ശ്രമമാണ്. പൂർണ്ണതയല്ല, നിലനിൽപ്പാണ് അതിൻ്റെ ലക്ഷ്യം.

4. പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ അതിവിശാലതയും മനുഷ്യൻ്റെ എളിമയും

നാം ജീവിക്കുന്ന പ്രപഞ്ചം അതിവിശാലവും, എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത നക്ഷത്രങ്ങളും ഗാലക്സികളും നിറഞ്ഞതുമാണ്. ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ കണക്കനുസരിച്ച്, ഏകദേശം രണ്ട് ട്രില്യൺ ഗാലക്സികൾ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലുണ്ട്. ഓരോ ഗാലക്സിയിലും ശതകോടിക്കണക്കിന് നക്ഷത്രങ്ങളും അവയെ പരിക്രമണം ചെയ്യുന്ന ഗ്രഹങ്ങളും ഉപഗ്രഹങ്ങളും ധൂമകേതുക്കളുമുണ്ട്. ഈ അതിവിശാലതയിൽ, ഭൂമിയും മനുഷ്യനും ഒരു ചെറിയ പൊട്ടുപോലും അല്ല.

ഇത്രയും വലിയ ഒരു പ്രപഞ്ചം കേവലം ഒരു ജീവിവർഗ്ഗത്തിന് വേണ്ടി മാത്രം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നത് യുക്തിസഹമല്ല. ഒരു വലിയ നഗരം ഒരു ചെറിയ വീട്ടിലെ താമസക്കാർക്ക് വേണ്ടി മാത്രം നിർമ്മിച്ചു എന്ന് പറയുന്നതിന് തുല്യമാണിത്. പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ ഈ അതിരുകളില്ലാത്ത വ്യാപ്തി, മനുഷ്യൻ്റെ പ്രാധാന്യത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു.

ശാസ്ത്രജ്ഞർ മറ്റ് ഗ്രഹങ്ങളിലും ജീവൻ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യതയെക്കുറിച്ച് നിരന്തരം ഗവേഷണം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. "വാസയോഗ്യമായ മേഖല"യിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന അനേകം ഗ്രഹങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഈ ഗ്രഹങ്ങളിൽ ചിലതിൽ ലളിതമായ ജീവരൂപങ്ങൾക്കോ അല്ലെങ്കിൽ സങ്കീർണ്ണമായ ജീവികൾക്കോ നിലനിൽക്കാനുള്ള സാഹചര്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകാം. പ്രപഞ്ചത്തിൽ നാം ഒറ്റക്കല്ലായിരിക്കാം എന്ന സാധ്യത, മനുഷ്യകേന്ദ്രിത പ്രപഞ്ചം എന്ന വാദത്തെ കൂടുതൽ ദുർബലമാക്കുന്നു.

ഉപസംഹാരം: യാദൃശ്ചികതയുടെ സൗന്ദര്യവും പ്രകൃതിയുടെ വിസ്മയവും

ഭൂമിയിലെ അനുകൂല സാഹചര്യങ്ങളും, ജീവൻ്റെ നിലനിൽപ്പും, അതിൻ്റെ വൈവിധ്യവും സങ്കീർണ്ണതയുമെല്ലാം അത്ഭുതകരമാണെന്നതിൽ സംശയമില്ല. എന്നാൽ, ഇതൊരു പ്രത്യേക സൃഷ്ടിയുടെ ഫലമാണെന്ന വാദം ശാസ്ത്രീയമായ തെളിവുകളാൽ പിന്തുണക്കപ്പെടുന്നില്ല. ഗോൾഡിലോക്ക്സ് സോൺ, ഓക്സിജൻ്റെ സാന്നിധ്യം, ജീവജാലങ്ങളുടെ വൈവിധ്യം എന്നിവയെല്ലാം കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി നടക്കുന്ന പ്രകൃതിയുടെ യാദൃശ്ചികമായ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെയും, പരിണാമത്തിൻ്റെ ലക്ഷ്യമില്ലാത്തതും എന്നാൽ അതിശയകരമായതുമായ യാത്രയുടെയും ഫലമാണ്.

മനുഷ്യൻ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഒരു കൗതുകകരമായ പ്രതിഭാസം മാത്രമാണ്, അല്ലാതെ അതിൻ്റെ കേന്ദ്രബിന്ദുവല്ല. തങ്ങൾ ചോര കുടിക്കാനാണ് മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചതെന്ന് കൊതുകുകൾ കരുതുന്നതുപോലെ, പാറകളുണ്ടായത് പശുവിന് പൃഷ്ഠം ചൊറിയാനാണെന്ന് അവ കരുതുന്നതുപോലെ, മനുഷ്യകേന്ദ്രിത പ്രപഞ്ചം എന്ന വാദവും ശാസ്ത്രീയമായി തെറ്റാണ്.

പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ ഈ വിശാലതയും, പ്രകൃതിയുടെ സങ്കീർണ്ണതയും നമ്മെ വിസ്മയിപ്പിക്കുകയും എളിമയുള്ളവരാക്കുകയും വേണം. യാദൃശ്ചികതയുടെ ഈ മനോഹരമായ നൃത്തത്തിൽ, നാം ഓരോരുത്തരും ഒരു താൽക്കാലിക അതിഥിയാണ്. ഈ അത്ഭുതലോകത്തെ കൂടുതൽ അറിയാനും, സംരക്ഷിക്കാനും, വരും തലമുറയ്ക്ക് കൈമാറാനും നമുക്ക് പരിശ്രമിക്കാം. ശാസ്ത്രം നൽകുന്ന ഈ വിനയപൂർണ്ണമായ കാഴ്ചപ്പാടാണ്, മനുഷ്യരാശിയുടെ ഭാവിക്ക് കൂടുതൽ പ്രത്യാശ നൽകുന്നത്.